Κι όταν φαίνεται κάτι να πηγαίνει στραβά, είναι για να μπορέσεις να δεις ότι χρειάζεσαι αλλαγή।
Η φυγή δεν είναι πάντα η λύση, το μαθαίνεις σιγά σιγά।
Αλλά και ο συμβιβασμός δεν είναι του χαρακτήρα σου, το θυμασαι, ε?
Αν χρειαστεί, μαζεύουμε άγκυρες και πάμε।
Ακόμα κι αν νομίζεις ότι από μερικά πράγματα δε μπορείς να ξεφύγεις।
Αν οι άλλοι γουστάρουν να διαιωνίζουν καταστάσεις, δε σημαίνει ότι είσαι κι εσύ το ίδιο μίζερο ανθρωπάκι।
Γιατί τις περισσότερες φορές, το να πεις τι θέλεις είναι καταλυτικό।
Αν το πάρεις, καλώς, αν δεν το πάρεις, απλά ξέρεις νωρίτερα ότι πρέπει να προχωρήσεις।
Αρκεί να ξέρεις τι θέλεις। Και τι προτίθεσαι να θυσιάσεις για αυτό.
Τις μισοκουβέντες και τα κρυφά νοήματα δε θα μπει κανείς στον κόπο να τα αναλύσει।
Να είσαι ευθύς τελικά μετράει περισσότερο από το να προσπαθείς να περισώσεις μια δήθεν αξιοπρέπεια που ο ίδιος έχεις καταπατήσει। Κι ας λες ό,τι θες στις κατά κόσμον συναντήσεις।
ΥΓ Η απουσία της κριτικής επειδή είσαι μεταξύ αγνώστων ή επειδή δεν τη ζητάς, δεν σημαίνει ότι δε θα λογοδοτήσεις ποτέ।