Ξόρκισέ το ή ζήσε μαζί του

Σκέφτομαι πως ο τρόπος για να επιβιώσεις είναι να ξορκίζεις το κακό.
Δε μπορείς να το εξοντώσεις, δε μπορείς και να το αγνοήσεις όταν σού χτυπά τόσο επίμονα την πόρτα.
Μπορείς να σκας για όσα δεν μπορείς να αλλάξεις, για τα υπόλοιπα, απλά σκοτίζεσαι άδικα.
Θέλει τέχνη για να μάθεις να ζεις αρμονικά με τις δυσκολίες, και να τις κάνεις όχημά σου προς μια διαφορετική, αν θέλεις, ευτυχία.
Τέχνη την οποία καμία παιδεία δε σού προσφέρει. It's up to you, babe.

Ψάχνω τις τελευταίες ημέρες να δω τα σημεία πίσω από τα γεγονότα.
Τη σημασία όσων συμβαίνουν, τα μηνύματα που οφείλω να εισπράξω, πριν πω ότι ρέω άβουλα στη δίνη των γεγονότων.
Ο χρόνος με τον εαυτό μου είναι η προσωπική μου απόλαυση.
Η εκπλήρωση μερικών ονείρων πάει πακέτο με τοενδεχόμενο κάποιοι φόβοι να εκπληρωθούν.
Δε μπορείς να τα έχεις όλα, όσο κι αν νόμιζες κάποτε ότι ο κόσμος σού ανήκει.
Ό,τι έζησες όμως ως τώρα, σού δείχνει ότι μπορείς όμως να ζεις με αυτό το δεδομένο.


Αποτάσσομαι ό,τι δεν αντέχω.
Η κάθε μέρα είναι πολύ μικρή για να ανησυχείς, ακόμη και για τα σημαντικά.
Οφείλεις να προστατεύεις τον εαυτό σου από κάθε ανόητο πλήγμα.
Δεν είναι θέμα εγωισμού, είναι θέμα αυτοσεβασμού.
Μελετάς τα δεδομένα, πράττεις αυτό που θεωρείς σωστό, και μετά οφείλεις στον εαυτό σου έναν ήρεμο ύπνο.

Τέχνη υπέρ πάντων

Κοιτάζω αποστασιοποιημένα παλιές συνήθειες, και αντικρύζω με άλλο μάτι την τέχνη. Ήταν κάποτε γοητευτική η μποεμικη ζωή των μεσήλικων που τίποτα δεν τούς ένοιαζε και έπιναν ως αργά φιλοσοφώντας στα σοκάκια της πόλης.
Σκέφτομαι τώρα μια νέα εκδοχή της τέχνης, την τέχνη και την έννοια του μποέμ στην καθημερινότητά σου, την αχτίδα φαντασίας και απελευθέρωσης μέσα στην τροχοπέδη της κάθε εργασίας.
Είναι πιο ουσιαστική , σκέφτομαι, η τέχνη όταν ξεπηδάει από τα θέλω που δεν είπες, και όχι όταν την αναλύεις ολημερίς με ομοίους σου.
Βλέπω και την τέχνη που με τριγυρίζει, κείμενα και εικόνες που δεν αντιλαμβάνομαι με ποιο σκεπτικό δημοσιεύονται στο ευρύ κοινό. Λογοκρισία δεν υπάρχει, απλά θα έπρεπε να υπάρχει ακόμη η κριτική στην τέχνη.
Βαρέθηκα κοινώς, να βλέπω ανθρώπους καλλιτέχνες, μέσα από τα λόγια των οποίων διακρίνω απλά τα απωθημένα τους.
Τέχνη είναι να εξωθείς τα απωθημένα σου εκεί που γεννήθηκαν εν γένει, με το μυαλό σου, όχι με παιχνίδια λέξεων.
Αυτό είναι πιο αξιοθαύμαστο. Και δε χρειάζεται να φωνάξεις τίποτα για να το αποδείξεις.

Διάβασα προχθές ένα σωρό γραπτών σκέψεων, γραμμένων προ 3ετίας περίπου. αναπόλησα το χρόνο που είχα τότε, και λυπήθηκα για το χρόνο που είχα έκτοτε αλλά δεν τον αξιοποίησα για λίγη περισσότερη κουβέντα με τον εαυτό μου.
Εθελοτυφλούσα, ομολογώ, στο όνομα της ευμενούς καθημερινότητας και της ηρεμίας.
Ξέχασα, λιγάκι, πως η αναστάτωση μού πρόσφερε πάντοτε τις συγκινήσεις που ζητούσα.
σκέφτηκα ξανά, πως η ελευθερία του ανθρώπου είναι κάτι πολύ ιδιωτικό. Δε χρειάζεται να ζητήσεις τίποτα από τον άλλο, γιατί αν το κάνεις, αυτομάτως χάνεται η λάμψη.Θυμήθηκα, πως όσο δεν πιέζεις τα πράγματα, αυτά σε βρίσκουν μόνα τους, και απορώ γιατί βασίστηκα ενίοτε σε προσμονές χωρίς τις οποίες θα μπορούσα να ζήσω.
Αρχικά στενοχωρήθηκα, μετά το αρνήθηκα, στη συνέχεια το αποδέχτηκα. Και συνειδητοποίησα πως μπορείς να ζήσεις με χίλιους τρόπους, με την δική σου προσωπική τέχνη να διαπερνά ακόμα και την πιο βαρετή ασχολία.
Η τέχνη είναι στο μυαλό σου, τα προβλήματα είναι άλυτα μόνο στο μυαλό σου, και όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις, τόσο πιο ευτυχισμένος είσαι.