palpating

Έτσι στα κλεφτά ψαχουλεύω την αμηχανία σου
λαμβάνω το μήνυμα που ήξερα πως θα λάβω,
τι κι αν απέτυχα, προσπάθησα κι αυτό μετράει,
ήθελα να ακροαζόμουν τα βράδια σου,
να ψηλαφούσα το σκοτάδι σου,
να εντόπιζα τα ευαίσθητα σημεία σου,
έστω φευγαλέα,
να νιωθα πως θα δοκίμαζες να με δοκιμάσεις.
Κίνητρο δεν έχω πια,
κατεβασμένη η αξιοπρέπειά μου στο κατώτερο επιτρεπτό,
να σ αφήσω να με πειράζεις,
να περιμένω την απάντησή σου,
μόνο σε σκέφτομαι και θέλω να το πω.
Και ξέρω πού είσαι
και δεν είσαι εδώ,
αλλά το βλέμμα σου με σημαδεύει
όπου κι αν κοιτάς.

cerebrating

Τα παιχνίδια σου τα εγκεφαλικά γιορτάζω απόψε. Πετάω κάτι, το μαζεύεις, πετάς ένα άλλο, απαντώ. Και όλα σιωπηλά με φινιρίσματα και τυχαίες συμπτώσεις.

you know, this would be special,
you and me,
having together a cup of tea.

flashback

Αν κάπου θα ήθελα να ήμουν τώρα, είναι στο Βερολίνο, σε μια σκηνή από Τα Φτερα του Ερωτα, του Βιμ Βεντερς, να ακουω τον nick cave, νέο και ασημο ακόμα, να τραγουδά, και απλά να κοιτάζω μπροστά χωρίς να βλέπω τίποτα, σε μια χειμωνιάτικη παρακμιακή παμπ του '70, με όνειρα γεμάτη και με τις τσέπες άδειες, όπως περίπου και τώρα... http://www.youtube.com/watch?v=AOH9NfHzXuc&feature=related