πάλι καλά...

Πόσο μαγική είναι η υγεία μας και πόσο βιαστικοί είμαστε στη ζωή μας χωρίς να την απολαμβάνουμε.

Ο γυάλινος κώδων

Ο γυάλινος κώδων.Εκπληκτική παράσταση. Η ερμηνεία, το κείμενο, το νόημα του... Αναρωτιέμαι αν τελικά όλοι μπορούμε κάπου κάπως κάποτε να ξεφύγουμε και να μεταφερθούμε σε σκέψεις τρομακτικές. Αναρωτιέμαι γιατί να υπάρχει η ψυχική διαταραχή, πόσο βασανίζονται αυτοί οι άνθρωποι, και πόσο βασανίζονται οι γύρω τους. Δεν θέλω ποτέ μα ποτέ (ξανά) να έχω επαφή με δια-ταραγμένους ανθρώπους, δεν τους αντέχω, είναι ίσως κακό και που το σκέφτομαι ,αλλά δε χωράνε στη ζωή μου, στην ψυχή μου, οτιδήποτε παράλογο φεύγει από μένα, τα ταξίδια τους δεν τα θέλω, θέλω μόνο οι άνθρωποι που θα χω δίπλα μου να είναι υγιείς, ψυχή τε και σώματι. Γιατί νιώθω πως ο πόνος της ανικανότητας να βοηθήσεις τον άλλο είναι για μένα καταδίκη. Μακριά από κατάθλιψη, εμμονες ιδέες και υπερβολική σκέψη. Καλύτερα να σκέφτομαι τόσο λίγο όσο σκέφτομαι, να περνώ τις μέρες μου ήρεμα και τεμπέλικα, παρά να βυθίζομαι σε πελάγη που δεν με κάλεσαν και δεν είναι φιλόξενα.
Μακάρι να υπήρχε σωτηρία για τους ανθρώπους που το μυαλό τους δουλεύει υπερωρίες...