Ωραία είναι η θάλασσα γιατί κινείται πάντα...

Οι επιλογές είναι καθαρά δικές μας άραγε?

Αν είναι , μάλλον θα το έχουμε ξεχάσει.

Αλλιώς οι άνθρωποι δε θα κατηγορούσαμε τους άλλους όταν κάτι στραβώνει.

Είναι ωραία η θάλασσα, τη φοβάμαι λίγο, την αγαπώ πολύ, μου λείπει.

http://www.youtube.com/watch?v=4k1Lkz2OAjY

milk, garbage, και άλλα απαραίτητα πράγματα στη ζωή μας. Λατρεύω τις Κυριακές. Λατρεύω ξανά το σπίτι μου. Τον εαυτό μου που βρίσκω σε κάθε μικρή σκονισμένη και ξεσκονισμένη γωνιά εδώ μέσα. I' m waiting for you... Πετάω την ανεξαρτησία στα κάγκελα και ας πιαστεί, ας την πάρει ο αέρας, δε με νοιάζει και πολύ πια, η ανεξαρτησία είναι μέσα μου anyway...

Tell me who is running this train

Συναυλίες με χορούς ελεύθερους, εκεί ανάμεσα στο στριμωγμένο πλήθος που κανείς δεν σε ξέρει και μπορείς να κάνεις ό,τι θες, μετά χάνεσαι στο μετρό και κοιτάζεις αδιάκριτα τους ανθρώπους γιατί δε σε ξέρουν και δε θα τους ξαναδεις, βλέπεις ταινιούλες και κάνεις βόλτες σε στενά που ήξερες και τα ξέχασες, φιλοξένησαν πολλές άλλες στιγμές άλλων ανθρώπων όταν εσύ έλειπες, όταν εσύ κοιμόσουν, όταν εσύ γούσταρες να είσαι αλλού. Δεν έκανα το μεγάλο ταξίδι που σχεδίαζα το Σεπτέμβρη, μάλλον γιατί δεν έχει νόημα να κάνεις το ταξίδι όταν δεν έχεις ένα σπίτι, ένα δικό σου χώρο όπου ανήκεις, το μεγάλο μου ταξίδι λοιπόν ήταν η επιστροφή μου, τώρα πια μπορώ να πω ότι επέστρεψα, βρίσκω ξανά τα μικρά ηλίθια για άλλους πράγματα που μ' αρέσουν και δεν κοστίζουν, δεν αξίζουν για να τα βγάλεις φωτογραφία και να τα δείχνεις, αλλά αυτά με μεγάλωσαν ,αυτά με χαρακτηρίζουν, αυτά δίνουν στην ανάσα μου τη λαχτάρα να συνεχίζω, οι καρέκλες στο πουθενά, στα στενά πεζοδρόμια με άτεχνα παρκαρισμένα αμάξια δίπλα σου και οι συζητήσεις οι άκυρες που μεθαύριο θα τις ξεχάσεις, αλλά εκείνη την ώρα τις κάνεις, κάποιοι δεν θα τις κάνουν γιατί δεν θα τους οδηγήσουν κάπου, εγώ θα τις κάνω, γιατί... δεν ξέρω γιατί. Τώρα λίγο πιο γυναίκα, λίγο πιο παιδί από ότι ήμουν πρόπερσι, γιατί είναι ωραίο να ξέρεις το τώρα και γιατί κάνεις ό,τι κάνεις τώρα, και είναι πλεονέκτημα να καταλαβαίνεις το πριν και το τώρα. Καμία υποχρέωση, δεν ανήκω μάλλον επίσημα στον ενήλικο κόσμο, άσχετα με το τι λέει η ταυτότητά μου, όλοι έχουν μια τιμή, και αυτή η τιμή δεν μετριέται πάντα με λεφτά.

Open up, open up

Looking for a job could be exploited to decide and do things you could never imagine when you were previously working.

your dark, tonight

αναρωτιεμαι που είναι τα σκοτάδια σου.. αν υπαρχουν καπου κρυμμενα πισω απο αυτη τη γαληνη... ολοι κρυβουμε κατι, εσυ? μήπως στους δικούς μας ανθρώπους δίνουμε το ρόλο του να σκεπάζουν τις τρύπες να μη μπαίνει φως?

μπορούμε αραγε να αντεξουμε τους ανθρωπους που μας ξεσκεπαζουν τις ουλες?


Κάθε μεγάλος έρωτας οφείλει να είναι εξοργιστικός, μεθυστικός, ανυπόφορος- κι εγώ σ αντεχω με ηρεμεις και με κανεις νηφαλια. πες μου ποιος θα κρατησει, ο δυνατος ερωτας ή ο έρωτας που σε γαληνεύει? Κι αν όλοι κυνηγάμε την ηρεμία, τότε προς τι η λέξη πάθος?


Τι θέλω τελικά, πάθος ή διάρκεια? Και ποιος λέει ότι με την ηλικία πρέπει να κατασταλάζεις? Από φόβο ότι δε θα περνά η μπογιά σου? Για την ώρα κόψε μου λίγο την ανάσα και μετά δώσε μου φιλιά της ζωής- I guess this should be the rule.

one man's close pursuit is another man's last chance

suffer the weight or let get burried by this

ή ελληνιστί υπάρχει ένα κρίσιμο σημείο σε όλα, στο τι θα διαλέξεις, στο αν θα σε διαλέξουν, στο αν θα διαλέξεις να φοβάσαι ή να σηκώσεις το βάρος και να το πετάξεις στα μούτρα εκείνων που θεωρείς ότι πρέπει, ή απλούστερα εκείνο το κρίσιμο που σε παίρνει ο ύπνος και αποφασίζεις τι όνειρα θα δεις, γλυκά ή πικάντικα...

Οι αποφάσεις είναι για να παίρνονται στην ώρα τους
Ποτέ δεν μ αρεσε να διαλαλώ εκ των προτέρων τις αποφάσεις μου
Μεγαλώνουμε και όλοι περιμένουν να έχεις προοπτικές, ένα πλάνο,
υποτίθεται πρέπει να σκεφτόμαστε σοβαρά,
μα οι εκπλήξεις είναι για να μας κρατούν ενθουσιώδεις,
δεν έχω καμία απόφαση προς το παρόν,
δεν έχω κρίσιμα σημεία προς το παρόν,
δε μ αρεσουν οι τελευταίες ευκαιρίες και ούτε να διαλέγω,
έχω διαλέξει, αλλά θα σας το πω όταν πρέπει και άμα θέλω,


ΥΓ Την επόμενη φορά που θα με ρωτήσετε τι θα κάνω του χρόνου,
απλά ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΩ! Ότι και να κλείσω, κάτι άλλο θα ανοίξω- κάτι που μόλις έκλεισε κάποιος άλλος- η ζωή ανακυκλώνεται και είναι τόσο καθησυχαστικό, ειδικά κάτι καλοκαιρινά βράδια...

special needs occur for special people

Δεν έχω καμία ειδική ανάγκη γιατί δεν είμαι κάποιος ξεχωριστός άνθρωπος. Απολαμβάνω σε όλη την ενήλικη ζωή μου στο άπειρο την ανάμειξή μου στο αδιάφορο πλήθος, δε χρειάζομαι τίποτα παραπάνω από όσα κάνουν όλοι, plus είμαι πιο ικανοποιημένη από τους περισσότερους... Αναρωτιέμαι τι στο διάολο γίνεται και ο καιρός περνάει τόσο γρήγορα, μα και τόσο ευχάριστα, τα πράγματα τα βλέπω να αλλάζουν, σ εμένα πρώτα, μέσα μου, σαν να γίνομαι ξανά παιδί και να ξαναανακαλύπτω τον κόσμο, και πώς το γουστάρω... Και ό,τι γίνει. Δε με νοιάζει και πολύ γιατί δεν μπορώ να το αλλάξω. Mυαλό σβουρισμένο και ανυπόμονο, συνειδητοποιώ πως η ζωή δεν είναι εκεί έξω αλλά μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, εκεί γυρίζεις πάντα, και θέλω να το φτιάξω γερό το σπίτι μου... Ίσως όλοι, αυτό να έχουμε ανάγκη.