Χρωστάμε περιστασιακή συνάντηση με τον εαυτό μας, στην αίθουσα του θρόνου, έξω ας βρέχει ή ας χιονίζει ή ας έχει κρύο, ωστόσο ο εαυτός δεν πρέπει να περιμένει.
Στη δίνη των συνθηκών, πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε πως ο εαυτός ισορροπεί όταν βρίσκει μικρές διεξόδους ελευθερίας, ήτοι ακόμα και αν δεν κάνει αυτά που θέλει, αυτές να μη λησμονούνται αλλά να υπάρχει η ενδότερη φλόγα της επιθυμίας.
Γιατί μπορεί να μην προλαβαίνεις, να μη σου επιτρέπονται παλιές απολαύσεις, όμως το μυαλό δεν πεθαίνει παρά μόνο αν το νεκρώσεις εσύ. Και η ζωή δεν είναι αυτοσκοπός, αυτοθυσία και δικαιολογίες ανθρώπων που απαρνήθηκαν κάθε τους πόθο στο όνομα κάποιας κατάστασης, δουλειάς ή οικογένειας, αλλά ένα σύνολο από εμπειρίες και απολαύσεις και συναισθήματα, και δυσκολίες, στα οποία πρέπει να διατηρείς τον εαυτό σου, (μέχρι τα 60, 70, 80 σου, όσο ζήσεις), παρόμοιο με εκείνος που είχες στα 20 ή στα 30.
Η γοητεία και ο ενθουσιασμός, χαρίσματα -όπως νομίζεται- της νεότητας, να σε συνοδεύουν όπου και να είσαι, όπως και να είσαι, όσο και να είσαι.
Στη δίνη των συνθηκών, πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε πως ο εαυτός ισορροπεί όταν βρίσκει μικρές διεξόδους ελευθερίας, ήτοι ακόμα και αν δεν κάνει αυτά που θέλει, αυτές να μη λησμονούνται αλλά να υπάρχει η ενδότερη φλόγα της επιθυμίας.
Γιατί μπορεί να μην προλαβαίνεις, να μη σου επιτρέπονται παλιές απολαύσεις, όμως το μυαλό δεν πεθαίνει παρά μόνο αν το νεκρώσεις εσύ. Και η ζωή δεν είναι αυτοσκοπός, αυτοθυσία και δικαιολογίες ανθρώπων που απαρνήθηκαν κάθε τους πόθο στο όνομα κάποιας κατάστασης, δουλειάς ή οικογένειας, αλλά ένα σύνολο από εμπειρίες και απολαύσεις και συναισθήματα, και δυσκολίες, στα οποία πρέπει να διατηρείς τον εαυτό σου, (μέχρι τα 60, 70, 80 σου, όσο ζήσεις), παρόμοιο με εκείνος που είχες στα 20 ή στα 30.
Η γοητεία και ο ενθουσιασμός, χαρίσματα -όπως νομίζεται- της νεότητας, να σε συνοδεύουν όπου και να είσαι, όπως και να είσαι, όσο και να είσαι.
