Είπα να φύγω χτες το βράδυ ξαφνικά

Αναρωτιέμαι... η απόσταση από τα πράγματα τελικά κάνει καλό? Ή απλά διαιωνίζεται μια κατάσταση, μένει ένα απωθημένο, βρίσκεις κάτι να ξεχαστείς, και όταν σε ρωτάνε μπορείς να πεις με ευκολία ένα όλα καλά?
Τι γίνεται άρα όταν ξαναπλησιάζεις στην κατάσταση?
Μήπως πρέπει να το κυνηγάω να πλησιάζω ξανά στις καταστάσεις? Μήπως να μάθω να φοβάμαι λιγότερο?
Και γιατί κάθε φορά που δεν νιώθω ικανοποιημένη θέλω σαν τρελή να βρω μια ευκαιρία να φύγω?
Μήπως γιατί αυτό που πραγματικά θέλω είναι να φύγω?
Κανείς δεν ξέρει...

Μόνο ξέρω ότι είναι καλό να φοβάμαι. Σημαίνει ότι έχω κάτι να χάσω.