Βδομάδα τέλος. Τώρα θα πατήσω το κουμπί που θα ξεπλύνει τις εντάσεις, την κούραση, τον πόνο των άλλων από το κεφάλι μου, τα ολογράμματα με τα οποία κοιμάμαι, όταν ξεκλέβω από τη μέρα και τη νύχτα για να αποκαλέσω την ξάπλα μου ύπνο.
Μετανιώνω για την ένταση των ημερών γιατί εν γένει δεν μού αρέσουν οι διαπληκτισμοί. Και θα αποσυρθώ εντός μου μέχρι να αγγίξω ξανά την εγγενή μου ηρεμία. Δηλαδή απλά θα τεμπελιάσω ανελέητα και χωρίς τύψεις μέχρι να αρχίσουν να ξεπροβάλουν οι αληθινές μου σκέψεις. Λατρεύω την ξεκούραση και την λεπτή αυτή γραμμή που μόλις της περάσεις έχεις ξαναβρεί - για λίγο, ναι- τον εαυτό σου.
Και μετά ξανά στο λούμπεν, με ανθρώπους που διακηρύττουν και διακρίνονται αλλά πάσχουν από απανθρωπιά και συναισθηματική αναπηρία- Θεέ μου τι υποκρισία ανέχεσαι και γιατί- και με άλλους που παλεύουν πολλές φορές άνισα, και πώς να τους κακολογήσεις όταν αχνοβλέπεις τους δαίμονες εντός τους...
Και μετά συνέρχεσαι και συνειδητοποιείς πως δεν είναι δικαιολογήσιμα, δεν είναι όλοι μεμπτοί ούτε άμεμπτοι, ούτε κι εσύ. Καθένας και τα ζόρια του. Ο τρόπος που τα διαχειρίζεται κανείς είναι προσωπική του υπόθεση. Αρκεί να σέβεται τον εκάστοτε διπλανό.
Και μετά μιλάω για απουσίες επί παντός επιστητού, για προθέσεις που ποτέ δε φτάνουν στο στόχο και κατά βάθος για την αόριστη προσδοκία του πάθους.Η οποία προσωποποιείται μόλις σε αντικρύζω. Και την πνίγω κάθε φορά που με γειώνεις σε αυτό τον κόσμο ο οποίος απέχει πολύ από το παραμυθάκι μου.
Έχω δικαίωμα στο παραμύθι μου, όμως. Δεν είναι ονειροπαρμένο, έχει από όλα μέσα, και χαρές, και πληγές, αλλά φτιαγμένα όλα με όχι κακή πρόθεση. Έχει και κλάμα.Γιατί είναι πολύ ανακουφιστικό να μπορείς και να σου επιτρέπουν να κλάψεις. Η ιεροτελεστία της ιδιωτικότητας.
Αναρωτιέμαι αν Αυτός εκεί πάνω ακούει και τι έχει να πει, γιατί από κάπου πρέπει να ζητήσεις λογαριασμό στην τελική, δεν μπορεί μόνο εσύ να είσαι υπόλογος στους άλλους. Όλοι λένε πως "έτσι είναι η ζωή" και εγώ δεν καταλαβαίνω πώς τολμούν να το λένε, σαν μικρό παιδί που τού διαψεύδουν τον Άγιο Βασίλη.
Αλλά δεν πειράζει. Σιγουρα υπάρχουν κι άλλοι, δεν είμαι μόνο εγώ. Όσο γαμήσι και να τρως, την αθωότητα και την ψυχή σου δεν μπορεί να σού την πάρει κανείς.
Μετανιώνω για την ένταση των ημερών γιατί εν γένει δεν μού αρέσουν οι διαπληκτισμοί. Και θα αποσυρθώ εντός μου μέχρι να αγγίξω ξανά την εγγενή μου ηρεμία. Δηλαδή απλά θα τεμπελιάσω ανελέητα και χωρίς τύψεις μέχρι να αρχίσουν να ξεπροβάλουν οι αληθινές μου σκέψεις. Λατρεύω την ξεκούραση και την λεπτή αυτή γραμμή που μόλις της περάσεις έχεις ξαναβρεί - για λίγο, ναι- τον εαυτό σου.
Και μετά ξανά στο λούμπεν, με ανθρώπους που διακηρύττουν και διακρίνονται αλλά πάσχουν από απανθρωπιά και συναισθηματική αναπηρία- Θεέ μου τι υποκρισία ανέχεσαι και γιατί- και με άλλους που παλεύουν πολλές φορές άνισα, και πώς να τους κακολογήσεις όταν αχνοβλέπεις τους δαίμονες εντός τους...
Και μετά συνέρχεσαι και συνειδητοποιείς πως δεν είναι δικαιολογήσιμα, δεν είναι όλοι μεμπτοί ούτε άμεμπτοι, ούτε κι εσύ. Καθένας και τα ζόρια του. Ο τρόπος που τα διαχειρίζεται κανείς είναι προσωπική του υπόθεση. Αρκεί να σέβεται τον εκάστοτε διπλανό.
Και μετά μιλάω για απουσίες επί παντός επιστητού, για προθέσεις που ποτέ δε φτάνουν στο στόχο και κατά βάθος για την αόριστη προσδοκία του πάθους.Η οποία προσωποποιείται μόλις σε αντικρύζω. Και την πνίγω κάθε φορά που με γειώνεις σε αυτό τον κόσμο ο οποίος απέχει πολύ από το παραμυθάκι μου.
Έχω δικαίωμα στο παραμύθι μου, όμως. Δεν είναι ονειροπαρμένο, έχει από όλα μέσα, και χαρές, και πληγές, αλλά φτιαγμένα όλα με όχι κακή πρόθεση. Έχει και κλάμα.Γιατί είναι πολύ ανακουφιστικό να μπορείς και να σου επιτρέπουν να κλάψεις. Η ιεροτελεστία της ιδιωτικότητας.
Αναρωτιέμαι αν Αυτός εκεί πάνω ακούει και τι έχει να πει, γιατί από κάπου πρέπει να ζητήσεις λογαριασμό στην τελική, δεν μπορεί μόνο εσύ να είσαι υπόλογος στους άλλους. Όλοι λένε πως "έτσι είναι η ζωή" και εγώ δεν καταλαβαίνω πώς τολμούν να το λένε, σαν μικρό παιδί που τού διαψεύδουν τον Άγιο Βασίλη.
Αλλά δεν πειράζει. Σιγουρα υπάρχουν κι άλλοι, δεν είμαι μόνο εγώ. Όσο γαμήσι και να τρως, την αθωότητα και την ψυχή σου δεν μπορεί να σού την πάρει κανείς.
