Friday, June 5, 2015

Ημέρες εργασίας

Απουσία βαψίματος, φυσικότητα, ανάλαφρες κινήσεις. Μια προσπάθεια εξαγνισμού από στιγμές καθημερινής τρέλας τις οποίες έχω σιχαθεί.

Τόσοι άνθρωποι γύρω μου τους οποίους δε ζηλεύω, δε θαυμάζω, και οι οποίοι, με ενοχλούν.
Πόσο κακότροπο να το λέω, πόσο κακότροπο να το σκέφτομαι, μα πόσο κακότροποι κι αυτοί....

Κάθε άνθρωπος μέσα στο προσωπικό του χάος αφήνεται σε κυκεώνες ματαιοδοξίας, δημιουργώντας σχέσεις αρρωστημένες, φανταζόμενος πράγματα και καταστάσεις που δεν υφίστανται.

Τι σε νοιάζει, μου λες, μα με νοιάζει αν πρέπει όλα τούτα να τα ακούω, να με ζαλίζουν κι ας μην με ενδιαφέρουν, να με παρενοχλούν στην καθημερινή μου ησυχία.

Προσπαθώ να βρω την εσωτερική μου αρμονία εντός των δυσχερών περιστάσεων, να μη με αγγίζει τίποτα, να απαντώ μόνο όταν με σέβονται, να μην απαντώ όταν ακούω μαλακίες. Πόση αυτοσυγκέντρωση να βρει κανείς όταν σέρνεται από την κούραση;

Κρατήσου άλλη μια φορά, κάνε λίγη υπομονή μέχρι να βρεις τη δύναμη να δεις την καλή πλευρά του καθενός.

Κοινώς, ό,τι σιχαίνεσαι, πρόσεχε να μην το βλέπεις καν.
Να μην υπάρχει για σένα, να μην το υπολογίζεις περισσότερο από ένα σκουπίδι στο μάτι σου ή ένα μυγάκι κοντά στο αυτί σου, και να μην το αφήνεις να μουτζουρώνει την ομορφιά του κόσμου σου.

Χωρίς πρόσθετα, χωρίς συντηρητικά, ψάξε μονάχα να βρεις ανθρώπους που να αξίζουν τον κόπο. Ανθρώπους που να αξίζει να γνωρίσεις.