Change

Μια αλλαγή...
Στα μονοπάτια της κάθε μέρας στην οποία προσπαθείς να κάνεις κάτι διαφορετικό,
να τολμήσεις να πέσεις από την άλλη πλευρά,
να διαβάσεις βιβλίο με τα πόδια στον τοίχο,
να ντυθείς αλλιώτικα,
να το πάρεις σερί,
να πεις με διαφορετικό τρόπο το ότι αγαπάς...
Συνειδητοποιείς ότι το σώμα σου τρελαίνεται στην ιδέα της καταπίεσης.
Να είσαι στο πρόγραμμα, να μην παρεκκλίνεις.
Το να κάνεις ακόμα κι αυτά που σ αρέσουν ενίοτε γίνεται ρουτίνα.
Προσπαθείς, να μη γυρνάς ούτε το κεφάλι στους μικρόψυχους,
σαν να θες να κάνεις ότι δεν υπάρχουν.
Λες στο διάδρομο μικροκουτσομπολιά για να αποκτά η ώρα σου χρώμα,
δε σε απασχολούν οι πολλοί,
μιλάς όπου θέλεις εσύ,
δεν είναι σνομπαρία, είναι ειλικρίνεις.
Και ένα βράδυ ήρεμο όπου κάθεσαι χωρίς υποχρεώσεις, ακούς μουσική, κοιτάς μέσα σου και βλέπεις τα απωθημένα να χορεύουν στις ορμόνες σου, στις ώρες του ανικανοποίητου, στις σκέψεις που έθαψες σαρώνοντας το πάτωμα με την ηλεκτρική, σε μια ρουτίνα που αρνείσαι να ακολουθείς σαν ένας όποιος ενήλικας.
Και ψάχνεις να ταξιδέψεις, να γυρίσεις κι αλλού τον κόσμο, να δεις κι αλλού,
να εξαργυρώσεις το χρόνο με χρώματα.
Και μετά να ξαπλώσεις και να έρθει η μεγάλη αλλαγή που τόσο αρνείσαι και άλλο τόσο θέλεις.