Κάθε βήμα που κάνω παίρνω μια βαθιά ανάσα και χαμογελάω. Προσπαθώ ανάμεσα σ αυτό να μη χάνω τον εαυτό μου, δεν τα καταφέρνω πάντα. Ο ορισμός της κούρασης εξατομικεύεται, ανάλογα με τις προσωπικές αντοχές, το προβλεπόμενο χρόνο και το κίνητρο. Δε με ενοχλεί η κούραση εν γένει, όσο οι κακές συμπεριφορές που ενέχει, όταν όλα και όλοι φταίνε κι από λίγο. Με ενοχλεί που η συνεχής ιδρυματοποίηση δε σ αφήνει να δεις έξω από την κούραση, απλά τα ίδια ανθρωπάκια με τις ίδιες στολές και τα ίδια προσωπεία.
Είναι συγκινητικό κάποιος να μπαίνει στον κόπο να αφιερώνει χρόνο για να σε κάνει, κατά τη γνώμη του, καλύτερο άνθρωπο. Και όταν ο ίδιος είναι αξιόλογος, σε τιμά ακόμη περισσότερο. Βρίσκεις την ευκαιρία και το θάρρος να του πεις "ευχαριστώ"?
Και είναι κρίμα κάποιος να μη μπορεί να σταθεί ισορροπημένος από την εσωτερική του ζήλεια, όσο παρφούμ κουλτούρας και αναζήτησης και να φορέσει. Και είναι κρίμα που επιβιώνουν εφευρίσκοντας προθέσεις και συμπάθειες που δεν υπάρχουν. Πόσο κρίμα να είσαι αδιάφορος σε όλους. Και ειδικά, εσύ ο ίδιος, να νομίζεις το αντίθετο. Όσο κι αν θα το θελα, δε μπορώ να τους εκριζώσω αυτούς τους ανθρώπους από την καθημερινότητα, ούτε να κάνω πως δεν υπάρχουν. Μπορώ όμως να κοιτάζω επιλεκτικά αυτούς που θαυμάζω, τους ανθρώπους με όραμα και γούστο, που αξίζουν να τους χαμογελάς με την καρδιά σου και να τους ακούς ώρες ολόκληρες. Ένας τέτοιος θέλω να γίνω, να αποτάξω από πάνω μου την πινακίδα της ενήλικης ζωής και να κινούμαι ελεύθερη στις μέρες μου. Από σήμερα και μετά, που λέει και το πρόγραμμα.
Είναι συγκινητικό κάποιος να μπαίνει στον κόπο να αφιερώνει χρόνο για να σε κάνει, κατά τη γνώμη του, καλύτερο άνθρωπο. Και όταν ο ίδιος είναι αξιόλογος, σε τιμά ακόμη περισσότερο. Βρίσκεις την ευκαιρία και το θάρρος να του πεις "ευχαριστώ"?
Και είναι κρίμα κάποιος να μη μπορεί να σταθεί ισορροπημένος από την εσωτερική του ζήλεια, όσο παρφούμ κουλτούρας και αναζήτησης και να φορέσει. Και είναι κρίμα που επιβιώνουν εφευρίσκοντας προθέσεις και συμπάθειες που δεν υπάρχουν. Πόσο κρίμα να είσαι αδιάφορος σε όλους. Και ειδικά, εσύ ο ίδιος, να νομίζεις το αντίθετο. Όσο κι αν θα το θελα, δε μπορώ να τους εκριζώσω αυτούς τους ανθρώπους από την καθημερινότητα, ούτε να κάνω πως δεν υπάρχουν. Μπορώ όμως να κοιτάζω επιλεκτικά αυτούς που θαυμάζω, τους ανθρώπους με όραμα και γούστο, που αξίζουν να τους χαμογελάς με την καρδιά σου και να τους ακούς ώρες ολόκληρες. Ένας τέτοιος θέλω να γίνω, να αποτάξω από πάνω μου την πινακίδα της ενήλικης ζωής και να κινούμαι ελεύθερη στις μέρες μου. Από σήμερα και μετά, που λέει και το πρόγραμμα.
No comments:
Post a Comment