Καλή χρονιά και φέτος

Μου λείπει η ιδιωτικότητα, το μοίρασμα με οικείους। Κοιτάζω αποσβολωμένα κάποιους που βαριούνται να κουνήσουν τον κώλο τους και αναρωτιέμαι με ποιο νόμο της φύσης αυτοί οι άνθρωποι έχουν κατά βάση τεράστιο κώλο। Στατιστικά σημαντική συσχέτιση, χμ... Όταν ξεχειλώνονται οι αντοχές, δεν συμψηφίζεται καμία ανοχή । Μισώ τους ρυθμούς αυτής της δουλειάς। Είναι και ο λόγος που πιστεύω ότι στο τέλος θα την αλλάξω। Κάποια στιγμή θα κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και θα έχει συντελεστεί μέσα μου ένας βαθύς συμβιβασμός με τις προτεραιότητές μου, μια ανείπωτη συμφωνία εντός μου। Δρω γιατί αντιδρώ, και κατά βάθος είμαι ακόμα στο σχολείο και ψάχνω χωρίς δάσκαλο τον τρόπο να γίνω ζαμανφου।
Λυπάμαι τους κρύους ανθρώπους που όσο ζεστοί και μυστηριώδεις να καθίστανται με αυτή την απόμακρη θέση τους, κατά βάθος τους λείπει η ικανότητα να μοιράζουν ζεστασιά στους γύρω τους και την κρατάνε σαν σε αλαζονικό μονοπώλιο για να την δωρίσουν σε κάποιον που τελικά... θα τους αφήσει σύξυλους στο μυστήριό τους .Γιατί είναι βαρύ το χρέος να υπηρετείς τελικά δύσκολους ανθρώπους। Αυτή είναι εν τέλει και η μοίρα των μυστηριωδών ανθρώπων। Εκτός κι αν το μυστήριο το κρύβεις ενδελεχώς και αντί να δυσκολεύει τον άλλο, απλά τον εκπλήσσει τη στιγμή που σε ανακαλύπτει। Να είσαι εύκολος άνθρωπος, λέω।
Λυπάμαι και τους αναίτια ζεστούς ανθρώπους που μετά από λίγο έχουν παράδοξες απαιτήσεις, σαν η οικειότητα να αποτελεί συμβόλαιο। Μη αυτονόητες άρρητες συμβάσεις που θα θελες να έχεις, αλλά δεν έχεις। Να μην περιμένεις πράγματα που δεν αξίζεις।
Τελικά μ αρέσουν οι άνθρωποι που ζουν στη δουλειά τους, στον κόσμο τους, που δεν σε πλησιάζουν αλλά ακούν, και κάποια στιγμή χωρίς να το καταλάβεις, χωρίς να τους ανοιχτείς, δεν υπάρχει χρόνος για όλα, υπάρχει όμως μια μικρή συμφωνία να μην εκραγείς σε κάποιες στιγμές, κι εκείνοι απλά στέκονται δίπλα σου। Εκείνοι οι άνθρωποι παραδέχονται τις αναποδιές τους। Γιατί η ψευτοκουλτούρα και το αυτο ψάξιμο κατά βάθος είναι ενίοτε μια απάτη για να κρυφτούν οι μεγαλύτερες κατινιές। Την κατινιά είναι απόλαυση να την μοιράζεσαι με κάποιον, τελικά।
Δεν είμαι πάντα καλός άνθρωπος। Και δε με βάζω στην πυρά। Γιατί το φορτίο δεν είναι παίξε γέλασε, και θα αντιδράσεις όταν δεν βρίσκεις βοήθεια, όχι γιατί έχεις απαραίτητα δίκιο, αλλά γιατί ακόμα και λάθος να κάνεις, πρέπει να το υπερασπίζεσαι μέχρι τέλους।