Sunday, November 13, 2011

Καταλαβαίνεις ότι μεγάλωσες όταν έχεις δει τις περισσότερες από τις παραστάσεις που παίζονται... Και συνειδητοποιείς πως είτε εσύ έχεις δει πολλές, είτε ανεβάζουν τις ίδιες και τις ίδιες।
Οι άνθρωποι αξιοποιούν το χρόνο τους στο λεωφορείο κολλημένοι πάνω από ένα ορθογώνιο άιφόουν, κανείς δε μπορεί να αντέξει τη σκέψη του όταν έχει την εύκολη λύση στην τσάντα του।
Τα ταξίδια είναι αυτα που σού μένουν, ακόμα κι αν το ταξίδι είναι τόσο κοντινό που κάποιος θα το χλεύαζε। Σημασία έχει τι ανακαλύπτεις στο ταξίδι σου।
Είναι πολλές φορές που ξέρεις ότι αν δεν κινήσεις εσύ τα νήματα της ζωής σου, θα μείνουν εκεί, η αβεβαιότητα της ζωής σου πολλές φορές είναι υπ¨ευθύνη σου। Είναι μεγάλο μάθημα πως ό,τι σού συμβαίνει, το ορίζεις εν μέρει।
Είναι άσχημο να βαριανασαίνεις στην κάθε απλή καθημερινή σου ασχολία। Πνίγεσαι? Γιατί άνθρωπέ μου?
Υπάρχει πάντα ένα όριο αντοχής μου, που όταν το ξεπεράσω, θέλω να φύγω τρέχοντας και να αλλάξω παραστάσεις। Με τρομάζει αυτή η λαχτάρα για εναλλαγή। Καμιά στεριά που να με κράτησε καιρό, πάντα έφευγα με το τελευταίο πλοίο της γραμμής (αγαπημένος στίχος....) αλλά, τουλάχιστον για απόψε, θα κοιμηθώ χωρίς τύψεις για αυτό।

No comments: