Η πιο ωραία αγκαλιά είναι εκείνη που δεν την κερδίζεις εύκολα। Είναι εκείνου του ανθρώπου που βγαίνει λίγο από τα προβλήματά του και ακούει τα δικά σου, χωρίς συγκρίσεις, χωρίς μίζερη αυτοσυγκράτηση। Ακούει, μιλάς, ξεθυμαίνουν όλα και πάλι από την αρχή। Είναι άσχημο να έχεις προβλήματα, αλλά είναι υπέροχο να έχεις με κάποιον να τα συζητήσεις। Είναι ευλογημένο να έχεις προβλήματα που να ΜΠΟΡΕΙΣ να τα συζητήσεις। Πολλά από δαύτα δεν ξεστομίζονται καν, δεν μπορείς να τα αρθρώσεις χωρίς να ξεφύγει λυγμός। Είναι καλό να μπορείς να τα κοιτάξεις σαν να μην είναι δικά σου, να τα εκφράσεις σαν κοινωνικό φαινόμενο, σαν να συζητάς τον καιρό ή τα ζώδια, και ας το ξέρεις πως όσο κι αν ξεχαστείς, το βράδυ πριν πέσεις για ύπνο, θα έρθουν τα κακόψυχα να σου κάνουν παρέα।