My body is not a cage...

Καθετί έρχεται για να σου υπενθυμίσει κάτι που είχες θάψει βαθιά μέσα σου.

Τον άλλο τρόπο να δεις τα πράγματα, ακόμα και αν αυτό σημαίνει να δεις τα πράγματα (παροδικά) από τα μάτια ενός ανάπηρου.

Τον τρόπο με τον οποίο μπορείς να παραιτηθείς, και τον τρόπο με τον οποίο κινητοποιείσαι με λιγάκι ζόρι.

Την ανάγκη που είχες για χρόνο με τον εαυτό σου και τις υποχρεώσεις σου, για ξεκούραση και τεμπέλιασμα χωρίς να σκέφτεσαι το νι και το σίγμα. Γιατί, απλούστατα, δεν σκας για ό,τι δε μπορείς δικαιολογημένα να διεκπεραιώσεις. No regrets is happiness.

Είδες γλυκόπικρα, (πικρά κυρίως, το γλυκά αφορά την ειρωνεία των πραγμάτων και την απεσταγμένη ωριμότητα με την οποία το θωρείς), πως οι άνθρωποι που είναι δίπλα σου δεν είναι σε όλες τις στιγμές δίπλα σου. Συναισθηματικά ανάπηροι, καθυστερημένοι, ή όπως αλλιώς. Δεν τους παρεξηγείς, καθένας με τα ζόρια του. Απλά κάπως σε λυπεί όλο αυτό.

Δε σε νοιάζει όμως και πολύ, γιατί αρκεί που οι βασικοί σου μέτοχοι είναι πλάι σου άνευ όρων. Οι άλλοι, ας είναι κομπάρσοι.

Περνάς χρόνο με τον εαυτό σου και η αδράνεια από τιμωρία γίνεται αγαστή επαφή με τον εαυτό σου. Τα λεπτά, ο χρόνος, έχουν άλλη σημασία, ανάλογα με το τι κάνεις.

Αν καθίσεις πολύ, δε θα σηκωθείς εύκολα.

Αν δεν καθίσεις, δε θα δεις ολιστικά τα πράγματα γύρω σου. Κάτι θα χάσεις από τις λεπτομέρειες.

Καθετί που έρχεται, θέλει να σου δείξει κάτι. Τα λάθη σου, ή μια πιο σωστή θεώρηση της ζωής σου. Περαστικό κι ευπρόσδεκτο.  

My body is not a cage, όταν βρίσκομαι εκεί που μ' αρέσει και το μυαλό μου είναι ελεύθερο. Κι ας καθηλώνομαι εξ ανάγκης. Τα καλύτερα ταξίδια τα κάνω αυτές τις μέρες.