Ζεις με γνώμονα μια κατανόηση. κατανόηση για τα λάθη σου, για τις μαύρες σου, για τα ελαττώματά σου, τα απότομα λόγια σου, την απουσία σου. Όλη σου η ζωή βασίζεται σ αυτή τη μαγική κατανόηση, αυτή τη γαμημένη, κατ' άλλους, κατανόηση που τους κάνει να υπομένουν πράγματα χωρίς να θέλουν. Εγώ νομίζω πως θέλω. Είναι που κυνηγάω τις μικρές αλλλαγές, γιατί έμαθα πως η μία μικρούλα αλλαγή θα φέρει το θάρρος για την επόμενη και στο τέλος βρίσκεσαι σε ένα χώρο τελείως νέο.
Ακούω μουσικές άλλων ανθρώπων και προσπαθώ να δω τις προσωπικές τους στιγμές, τα χόμπι τους, κάθε άνθρωπος είναι τόσο μα τόσο ξεχωριστός, αν καθίσεις και μιλήσεις μαζί του. Κι είναι τόσο όμορφο να διαθέτεις λίγο από το χώρο σου για να ακούσεις.
Και μετά είναι και εκείνη η μακρινή πλέον επιπέδωση των συναισθημάτων που έλεγα πως έχω, που λίγο λίγο αλλάζει, έχω αιχμές, τα πάνω και τα κάτω μου, όταν παραδέχομαι πως δεν είναι όλα τέλεια, όταν μαθαίνω πως δε μπορώ να αλλάξω τον κόσμο, και όταν κοιμάμαι τα βράδια άλλοτε με αναστάτωση και άλλοτε σιγοτραγουδώντας αγγελάκα, και άλλοτε χαμογελώντας σα μικρό παιδί.
Ένα υπόσχομαι σήμερα. Να βάλω μπροστά όλα όσα λαχταράω, γιατί η σκέψη από την πραγματικότητα απέχει λίγο θάρρος και πολύ δισταγμό.
Sound of these days...
http://www.youtube.com/watch?v=mI_W4IsSX7E
"Ποιος σκάει ο κόσμος κι αν χαλάει
αυτή η βρωμοάνοιξη σαν σβούρα με γυρνάει
κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο σε κατηφόρα πάει
Άντε ας πάει ψηλά ετούτη η ζήση
μοσχοβολάει η ανάσα της μπαρούτι και χασίσι
κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο που ορμά να τη φιλήσει
Ποιος κλαίει μέσα μου και μου λέει
ξύπνα δεν είναι όνειρο το χιόνι που μας καίει
η φτώχεια είναι πιο φρόνιμη αν νιώθει ότι φταίει
Ποιος σκάει ο κόσμος που το πάει
αυτή η βρωμοάνοιξη με σκίζει με μεθάει
κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο στ’ αστέρια ξεφυσάει
Πού θα πάει, πού θα πάει τούτη η ρόδα που κολλάει
κι όλο στην αρχή γυρνάει
πού θα πάει θα ξεκολλήσει
κι ο κόσμος σαν σαράβαλο γι’ αλλού θα ροβολήσει
Πού θα πάει, πού θα πάει τούτη η νύχτα που κρατάει
και δε λέει να τελειώσει
πού θα πάει θα ξημερώσει
κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο όλους σας θ’ ανταμώσει"
Ακούω μουσικές άλλων ανθρώπων και προσπαθώ να δω τις προσωπικές τους στιγμές, τα χόμπι τους, κάθε άνθρωπος είναι τόσο μα τόσο ξεχωριστός, αν καθίσεις και μιλήσεις μαζί του. Κι είναι τόσο όμορφο να διαθέτεις λίγο από το χώρο σου για να ακούσεις.
Και μετά είναι και εκείνη η μακρινή πλέον επιπέδωση των συναισθημάτων που έλεγα πως έχω, που λίγο λίγο αλλάζει, έχω αιχμές, τα πάνω και τα κάτω μου, όταν παραδέχομαι πως δεν είναι όλα τέλεια, όταν μαθαίνω πως δε μπορώ να αλλάξω τον κόσμο, και όταν κοιμάμαι τα βράδια άλλοτε με αναστάτωση και άλλοτε σιγοτραγουδώντας αγγελάκα, και άλλοτε χαμογελώντας σα μικρό παιδί.
Ένα υπόσχομαι σήμερα. Να βάλω μπροστά όλα όσα λαχταράω, γιατί η σκέψη από την πραγματικότητα απέχει λίγο θάρρος και πολύ δισταγμό.
Sound of these days...
http://www.youtube.com/watch?v=mI_W4IsSX7E
"Ποιος σκάει ο κόσμος κι αν χαλάει
αυτή η βρωμοάνοιξη σαν σβούρα με γυρνάει
κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο σε κατηφόρα πάει
Άντε ας πάει ψηλά ετούτη η ζήση
μοσχοβολάει η ανάσα της μπαρούτι και χασίσι
κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο που ορμά να τη φιλήσει
Ποιος κλαίει μέσα μου και μου λέει
ξύπνα δεν είναι όνειρο το χιόνι που μας καίει
η φτώχεια είναι πιο φρόνιμη αν νιώθει ότι φταίει
Ποιος σκάει ο κόσμος που το πάει
αυτή η βρωμοάνοιξη με σκίζει με μεθάει
κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο στ’ αστέρια ξεφυσάει
Πού θα πάει, πού θα πάει τούτη η ρόδα που κολλάει
κι όλο στην αρχή γυρνάει
πού θα πάει θα ξεκολλήσει
κι ο κόσμος σαν σαράβαλο γι’ αλλού θα ροβολήσει
Πού θα πάει, πού θα πάει τούτη η νύχτα που κρατάει
και δε λέει να τελειώσει
πού θα πάει θα ξημερώσει
κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο όλους σας θ’ ανταμώσει"
No comments:
Post a Comment