Μπακ ατ χόουμ

Εικόνες από τις τελευταίες ημέρες.... Το χάδι ενός άντρα στη γυναίκα του, όταν η ζωή τον έχει γονατίσει, ένα κοριτσάκι που κατουράει στη νησίδα της Βασιλίσσης Σοφίας με τη βοήθεια των γονιών του, το χαμόγελο που φεύγει σφιγμένο κάπου ανάμεσα από την κατάθλιψη, το ζόρισμα του καινούριου όταν ο παλιός τού προκαλεί αισθήματα ανέφικτης σύγκρισης, αγκαλιές ζηλευτές και άλλες, αμήχανες, χωρίς συναίσθημα।
Αν κάτι δε σε γεμίζει δεν μπορείς να το αφήνεις άλλο να σου αντλεί αντοχές, το ξέρεις, ε? Θέλει να ξέρεις τι είσαι διατεθειμμένος να χάσεις και να πράττεις ανάλογα με το αν μπορείς να αντέξεις αυτά που προκαλείς।Κοιτάζω μια φωτογραφία δυο ανθρώπων σφιχταγκαλιασμένων, και τους ζηλεύω। Θέλω μια σιγουριά, μια καλή προοπτική, ζω με προοπτική του επόμενου μήνα, δεν ξέρω για πιο μετά, μακάρι να μπορούσα να προβλέψω αλλά αφήνω λίγο και το απρόβλεπτο να με καθορίζει και κάπου ανάμεσα στην αβεβαιότητα και στη ρουτίνα εγώ κάνω κωλοτούμπες και μελανιές στα γόνατα και είναι το μόνο που με γεμίζει, σαν να ξετεντώνω το σώμα μου και με αυτό να ξορκίζω τη λήθη του μυαλού μου।
Καλό χειμώνα। Νο πλέις λάικ χόουμ...