http://www.youtube.com/watch?v=PuUjKCthuA8

Φθινόπωρο με γεύση καλοκαιριού... Ιδέες, σκέψεις, μονίμως γεννιούνται καινούριες- κι έτσι έχεις μια ελπίδα ότι τίποτα δεν στερεύει, αν το ίδιο το μυαλό σου δεν έχει τελειωμό। Δεν είχε φιλιά με γεύση καρπυζιού φέτος, δεν είχε συνωμοσίες κάτω από την ομπρέλα... Ψευδαισθήσεις μιας χαλαρότητας που όλοι ζητούν υπό τον ήλιο- είναι μαγκιά να μπορείς να βλέπεις γύρω σου। Ο κόσμος σου είναι ωραίος όταν πατάει πού και πού στη γη। Και μετά ψηλά στα σύννεφα, αν το θες, αρκεί να θυμάσαι να κοιτάς τι γίνεται δίπλα σου। Υπάρχουν άνθρωποι που ζορίζονται, άσχημα, λοιπόν, ακόμα και κάτω από τον ήλιο। Άλλοι τα εξιστορούν σαν παραμυθάκι, άλλοι τα λένε με την ουδετερότητα του κουτσομπολιού της γειτονιάς, άλλοι απλά υστεριάζουν για να ακουστούν, άλλοι παλεύουν την υστερία μέσα τους και προσπαθούν να φανούν φυσιολογικοί। Οι τελευταίοι είναι οι πιο επικίνδυνοι, οι πιο χαμένοι του παιχνιδιού।
Το όμικρον δεν πατιέται καλά, η Βηρυττός είναι μακριά, το βιβλίο περιμένει ανοιχτό και ανέγγιχτο, το φεγγάρι δε φεύγει, οι επιλογές περιμένουν στη γωνία να τους κάνεις ματιά। Τα όνειρα περιπλέκονται, γίνονται πιο χυδαία αν αρνείσαι να τα δεις, οι εφιάλτες έρχονται όταν εσύ ο ίδιος είσαι χυδαίος। Τα μπλουζ ακούγονται πιο ωραία σε σιγανή ένταση, καπνίζεις και μετά πας να ξεπλύνεις τη βρωμιά της μέρας από το πρόσωπό σου, έχεις μπλέξει οικειοθελώς σε ιστορίες ανθρώπων που δεν ξέρεις, παίζεις και λίγο- σ αρέσουν τα μπλεξίματα ε?, αναρωτιέσαι αν είναι ώρα για ύπνο, θα κοιμηθείς όταν πάρεις σύνταξη, μωρό μου। θέλω μικρή τσάντα και μεγάλα μάτια, θέλω ισορροπίες που δε χάνονται και χειμερινά μπάνια- τσουχτερά, θέλω να με ακούς και να με καταλαβαίνεις, θέλω να με εγκρίνεις, θέλω να ζήσω κάτω απ' τον ισπανικό ουρανό, όχι σε καμιά πρωτεύουσα, σε κάποιο μεσογειακό αλμοδοβαρίστικο χωριο, θέλω να μην είμαι ξένη πουθενά, τίποτα δε μπορεί να σε πληγώσει αν δεν το φοβάσαι,η ποίηση είναι στον τρόπο που χαμογελάς κι έτσι σκοτώνεις την αμηχανία των διαφορών σου με τον άλλο। Ποίηση είναι να κρατάς τη σωστή θερμοκρασία, να τηρείς τις αναλογίες, να ξέρεις να περιμένεις- η ζύμωση και η σωστή γεύση θέλουν τέχνη।