Κυριακάτικο πρωινό με θάλασσα να λαμπυρίζει και μπρεγκοβιτσικές μουσικές.... Βαλκάνια και η ιδέα της αλήτικης ζωής, του νομαδισμού και της αντίφασης। Επιδιώκουν όλοι την πολιτισμένη ζωή, μα κάθε τρόπος ζωής είναι κι αυτός πολιτισμός, κι εσύ επιλέγεις να φτιάξεις το δικό σου। Αρέσει να βλέπεις διαφορετικούς πολιτισμούς, διαφορετικές μουσικές- αλλά ποιος τολμάει να σηκωθεί να πάει να το κυνηγήσει.... Πάντοτε ήμουν της Ανατολής... Καμία δύση δε με συγκλόνισε ποτέ, ούτε καν το ηλιοβασίλεμα।
Ονειρεύομαι για την καινούρια μου σχολική χρονιά, σαν να μην αποφοίτησα ποτέ από το σχολείο, κάθε χρονιά με άλλους συμμαθητές και ύλη- έκπληξη, θα τη βγάλουμε και φέτος την τάξη, ε? Κάτι θυμίζει Πρωτοχρονιά αυτές τις μέρες... Ευχές για μια καλή αρχή, προϋπολογισμοί ονείρων।
Ημέρα του Θεού, προσεύχομαι για εκείνους που περιμένουν στο σκοτάδι, και για αυτούς που ανάβουν τα φώτα και κοιτάζονται για να προλάβουν। Κάποιοι λεκέδες δε φεύγουν, όσο κι αν τρίψεις। Η βιασύνη είναι άσχημο κουσούρι, η ανυπομονησία κρατάει κάτι από παιδικότητα। Κάποιες φάτσες είναι κακόμοιρες και σε κοιτάζουν βαθιά στα μάτια μήπως και καταλάβουν από πού αντλείς την ομορφιά σου, και κάποιοι άνθρωποι γλυκαίνουν τη μέρα σου με μια ενδόμυχη ματιά -πολλές φορές μητρική, ή πατρική- ή και παιδική।
Λατρεύω την Κυριακή που πάντα με φέρνει λίγο πιο κοντά στον εαυτό μου, λίγο πιο κοντά και στο Θεό।