Τι μου έμαθε μια ακόμη μέρα του Αυγούστου...
Ότι με γεμίζουν λίγα πράγματα, και αυτά αρκούν. Τα καινούρια πράγματα, όσα μοιράζομαι, το να προσφέρω κι ας είναι κουραστικό, να ετοιμάζω κάτι για τους άλλους και να το απολαμβάνουμε παρέα, το να προσπαθώ και να ολοκληρώνω την προσπάθεια σαν καλό και ώριμο παιδάκι.
Ότι υπάρχουν άνθρωποι καρμίρηδες, όσο κι αν φαίνεται το αντίθετο. Καρμίρηδες στα λεφτά, στα αισθήματα, στον τεχνοκρατικό τρόπο που αναζητούν να οικοδομήσουν τη ζωή τους. Αναγνωρίζω όμως πως μπορεί να είναι ευγενέστατοι και να έχουν άλλα προτερήματα.
Ότι όσο κι αν πιστεύω πως με τους ηλίθιους δεν πρέπει να αντιπαρατίθεσαι, καμιά φορά οφείλεις να απαντάς στην ηλιθιότητα. Με τρόπο αφοπλιστικό και χωρίς να χαλάσω σπιθαμή από την ηρεμία μου.
Όπως και να το κάνεις, να ωρύεσαι για να αποδείξεις το αναπόδεικτο, δεν αξίζει.
Μού έμαθε ακόμη για ακόμη μια φορά ότι ο πόνος εξαγνίζει και μπορώ μετά την έλευσή του να ξανασηκωθώ, brand new, ας πούμε.
Ότι μπορείς να πλησιάσεις ανθρώπους, αν το αισθάνεσαι, ακόμα κι αν φοβάσαι λίγο να ξεβολευτείς. Και ότι το αποτέλεσμα δε σε απογοητεύει.
Και ότι αν ξεπεράσεις λίγο την αδράνειά σου, ο άλλος ανταποκρίνεται σαν το νόμο δράσης- αντίδρασης.
Ότι δε γίνεται να είσαι στην ίδια φάση με τους αγαπημένους σου πάντα, αλλά αυτό δε μειώνει την ποιότητα της σχεσης σας. Απλά είναι δείγμα υγιούς συμπεριφοράς.
Ότι αρκεί συχνά το πρώτο βήμα, για να κάνεις όλα τα υπόλοιπα. Η φόρα μετράει.
Ότι σε μερικούς ανθρώπους χωρίς να κρατάς κακία, μπορείς απλά να τούς επιτρέψεις να τούς λείψεις.
Ότι είναι κρίμα να ευτελίζεσαι όταν το εξωτερικό σου πρεσβεύει κάτι classy... Ακυρώνεις τον αέρα σου.
Ότι τα λουλούδια σου, οι μαγειρικές σου, η προσωπική σου μοναξιά, είναι αξίες ανεκτίμητες.
Ότι είναι ότι πιο όμορφο να δίνεις ευχές, σε όποιον μπορείς, σε όποια κατάσταση και να βρίσκεσαι.
Ότι τα ταξίδια που ονειρεύομαι είναι η επιταγή για την υπόλοιπη ζωή μου. Το όνειρο είναι το πρώτο, ανεπίσημο, διαβατήριο.
Ότι μπορεί να μη με απασχολεί τίποτα από το κοινότοπα σοβαρά ζητήματα, ότι μπορεί να ζω στον κόσμο που με ενδιαφέρει και να αποκόπτω καθετί αποδεκτά σημαντικό, και όμως να επιβιώνω όμορφα και αρμονικά στον κόσμο των σοβαρών ανθρώπων.
Ότι η ζωή προχωράει με έναν ωραίο ρυθμό, με αλλαγές ευπρόσδεκτες, με άλλες, όχι τόσο, στις οποίες τελικά προσαρμόζεσαι, ότι όλα είναι περαστικά, όπως κι εμείς, σημασία όμως έχει να χτίζεις κάτι όμορφο, κι ας νομίζεις στην αρχή ότι είναι κάτι μικρό, ανόητο. Φτάνει μια μέρα να μπορείς να στηριχτείς κάπου, σε μια απρόβλεπτη στιγμή.
Καλό Σεπτέμβρη.
Ότι με γεμίζουν λίγα πράγματα, και αυτά αρκούν. Τα καινούρια πράγματα, όσα μοιράζομαι, το να προσφέρω κι ας είναι κουραστικό, να ετοιμάζω κάτι για τους άλλους και να το απολαμβάνουμε παρέα, το να προσπαθώ και να ολοκληρώνω την προσπάθεια σαν καλό και ώριμο παιδάκι.
Ότι υπάρχουν άνθρωποι καρμίρηδες, όσο κι αν φαίνεται το αντίθετο. Καρμίρηδες στα λεφτά, στα αισθήματα, στον τεχνοκρατικό τρόπο που αναζητούν να οικοδομήσουν τη ζωή τους. Αναγνωρίζω όμως πως μπορεί να είναι ευγενέστατοι και να έχουν άλλα προτερήματα.
Ότι όσο κι αν πιστεύω πως με τους ηλίθιους δεν πρέπει να αντιπαρατίθεσαι, καμιά φορά οφείλεις να απαντάς στην ηλιθιότητα. Με τρόπο αφοπλιστικό και χωρίς να χαλάσω σπιθαμή από την ηρεμία μου.
Όπως και να το κάνεις, να ωρύεσαι για να αποδείξεις το αναπόδεικτο, δεν αξίζει.
Μού έμαθε ακόμη για ακόμη μια φορά ότι ο πόνος εξαγνίζει και μπορώ μετά την έλευσή του να ξανασηκωθώ, brand new, ας πούμε.
Ότι μπορείς να πλησιάσεις ανθρώπους, αν το αισθάνεσαι, ακόμα κι αν φοβάσαι λίγο να ξεβολευτείς. Και ότι το αποτέλεσμα δε σε απογοητεύει.
Και ότι αν ξεπεράσεις λίγο την αδράνειά σου, ο άλλος ανταποκρίνεται σαν το νόμο δράσης- αντίδρασης.
Ότι δε γίνεται να είσαι στην ίδια φάση με τους αγαπημένους σου πάντα, αλλά αυτό δε μειώνει την ποιότητα της σχεσης σας. Απλά είναι δείγμα υγιούς συμπεριφοράς.
Ότι αρκεί συχνά το πρώτο βήμα, για να κάνεις όλα τα υπόλοιπα. Η φόρα μετράει.
Ότι σε μερικούς ανθρώπους χωρίς να κρατάς κακία, μπορείς απλά να τούς επιτρέψεις να τούς λείψεις.
Ότι είναι κρίμα να ευτελίζεσαι όταν το εξωτερικό σου πρεσβεύει κάτι classy... Ακυρώνεις τον αέρα σου.
Ότι τα λουλούδια σου, οι μαγειρικές σου, η προσωπική σου μοναξιά, είναι αξίες ανεκτίμητες.
Ότι είναι ότι πιο όμορφο να δίνεις ευχές, σε όποιον μπορείς, σε όποια κατάσταση και να βρίσκεσαι.
Ότι τα ταξίδια που ονειρεύομαι είναι η επιταγή για την υπόλοιπη ζωή μου. Το όνειρο είναι το πρώτο, ανεπίσημο, διαβατήριο.
Ότι μπορεί να μη με απασχολεί τίποτα από το κοινότοπα σοβαρά ζητήματα, ότι μπορεί να ζω στον κόσμο που με ενδιαφέρει και να αποκόπτω καθετί αποδεκτά σημαντικό, και όμως να επιβιώνω όμορφα και αρμονικά στον κόσμο των σοβαρών ανθρώπων.
Ότι η ζωή προχωράει με έναν ωραίο ρυθμό, με αλλαγές ευπρόσδεκτες, με άλλες, όχι τόσο, στις οποίες τελικά προσαρμόζεσαι, ότι όλα είναι περαστικά, όπως κι εμείς, σημασία όμως έχει να χτίζεις κάτι όμορφο, κι ας νομίζεις στην αρχή ότι είναι κάτι μικρό, ανόητο. Φτάνει μια μέρα να μπορείς να στηριχτείς κάπου, σε μια απρόβλεπτη στιγμή.
Καλό Σεπτέμβρη.
No comments:
Post a Comment