Καλοκαιράκι

Καλοκαιράκι, μεσημεράκι Κυριακής, λατρεία.
Τα τζιτζίκια μού θυμίζουν ότι δεν είμαι σε μια πόλη που μονάχα καίγεται.
Λείπουν οι περισσότεροι, είναι όμως ακόμη πολλοί εδώ που σαν κι εμένα παίζουν με τα καλοκαιρινά τους όνειρα.
Μελτεμάκια στο μπαλκόνι, όνειρα για θάλασσες, και ακόμη περισσότερα για το χειμώνα που θα ρθει.
Αν δεν έχεις ζοριστεί, δε σε νοιάζει να φύγεις ούτε ζηλεύεις, μονάχα απολαμβάνεις.
Εχει το ενδιαφέρον του να στηρίζεις κάποιον στα δύσκολά του.

Ηρεμία από τις λίγες, προνόμιο που θα θελα να έχω σε όλη μου τη ζωή.
Κι αν δεν το έχω, θα το διεκδικώ με την πρώτη ευκαιρία.

Σκέφτομαι πως για να κρίνεις τον εαυτό σου, κριτή πρέπει να βάλεις το παιδί που ήσουν κάποτε. Μόνο έτσι θα δεις αν τα κατάφερες καλά ως εδώ.
 Αν στα μισά από όσα ονειρευόσουν έπεσες μέσα, και στα μισά από όσα κάνεις είσαι περήφανος, τότε, είσαι σε καλό δρόμο, λέω. Η υπέρμετρη αυστηρότητα δεν ήταν το φόρτε μου ποτέ.

Τελευταία εξασκούμαι στη λήψη αυθόρμητων αποφάσεων. Εκπλήσσομαι με τις εξελίξεις των πραγμάτων. Φαντάζομαι πως η τροχοπέδη της κούρασης και της συνήθειας συνέβαλε σημαντικά στην υποβάθμιση αυτής της δεξιότητας, ωστόσο τα κρυφά ταλέντα δεν πεθαίνουν αν δεν το θέλεις εσύ.
Πάντα θυμάμαι πως τα πιο όμορφα πράγματα τα έκανα χωρίς σχεδιασμό κανένα.
Και αυτό, να το σημειώσω, γιατί ο κόσμος ενίοτε είναι τόσο καταιγιστικός που σε κάνει να ξεχνάς και το όνομά σου. Ή, κατ' άλλους, να θυμάσαι μονάχα αυτό.

Καλή εβδομάδα, καλό μήνα, καλές βουτιές σε κρεβάτια δροσερά και νερά εξαγνιστικά.