Ξυπνάς στις 3 το πρωί, δεν ξανακοιμάσαι, σκέφτεσαι πως αρκετά κοιμήθηκες, από τις 6 το απόγευμα. Σκέφτεσαι να ξαναδείς την αυγή, όπως χθες, που προσπαθούσες να κρατήσεις στη ζωή έναν άνθρωπο. Το κατάφερες, μπράβο σου.
Περιμένεις να ακούσεις κι ένα μπράβο. Αλλά όλοι θέλουν κι άλλο, κι άλλο, από σένα τον εργάτη. Όσο καλοί άνθρωποι και να είναι, θέλουν κι άλλο υλικό όταν βλέπουν ότι μπορείς. Η ύπαρξή σου ως άνθρωπος αγνοείται κατά λάθος, ή και συνειδητά. Δεν ξέρεις.
Ασχολείσαι με κακούς ανθρώπους γιατί αναγκαστικά περνάς όλη τη μέρα σου μαζί τους. Καταδίκη. Καλύτερα να ήσουν κλεισμένος σε μια βιβλιοθήκη, να μπορούσες να επιλέξεις το καλό. Αλλά δε μπορείς. Σε βουτάνε στα σκατά, στις ανειλικρινείς συμπεριφορές, στο βόλεμα των ηλιθίων και στην αλαζονεία του κάθε κατακαημένου. Προσπαθείς να βρεις το δρόμο σου μέσα από μια καλή κουβέντα, μέσα από μικρά χαμόγελα, ευχαριστώ και δε σου φτάνουν ρε γαμώτο.
Δικαιούσαι, λες, κι εσύ μια μεγαλύτερη ικανοποίηση για να προχωρήσεις. Δεν είσαι άγιος, ούτε φοράς διακόπτες. Θα θελες να γυρίζεις στο off και να βγαίνεις εκτός πού και πού, αλλά σε έχει ποτίσει η υπερκόπωση. Ή η συνεχής επαφή με τα σκατά.
Θεέ μου, πώς επιτρέπεις να υπάρχουν τόσο κακοί άνθρωποι....
Και γιατί μού τους φέρνεις δίπλα μου, δε τους μπορώ.
Δε μπορώ να κλείνω συνεχώς τα μάτια μου στην αδικία, στους κακούς που επιπλέουν και στους καλούς που βυθίζονται.
Ίσως μέσα από αυτά να ξεκινάνε και οι επαναστάσεις.
Περιμένεις να ακούσεις κι ένα μπράβο. Αλλά όλοι θέλουν κι άλλο, κι άλλο, από σένα τον εργάτη. Όσο καλοί άνθρωποι και να είναι, θέλουν κι άλλο υλικό όταν βλέπουν ότι μπορείς. Η ύπαρξή σου ως άνθρωπος αγνοείται κατά λάθος, ή και συνειδητά. Δεν ξέρεις.
Ασχολείσαι με κακούς ανθρώπους γιατί αναγκαστικά περνάς όλη τη μέρα σου μαζί τους. Καταδίκη. Καλύτερα να ήσουν κλεισμένος σε μια βιβλιοθήκη, να μπορούσες να επιλέξεις το καλό. Αλλά δε μπορείς. Σε βουτάνε στα σκατά, στις ανειλικρινείς συμπεριφορές, στο βόλεμα των ηλιθίων και στην αλαζονεία του κάθε κατακαημένου. Προσπαθείς να βρεις το δρόμο σου μέσα από μια καλή κουβέντα, μέσα από μικρά χαμόγελα, ευχαριστώ και δε σου φτάνουν ρε γαμώτο.
Δικαιούσαι, λες, κι εσύ μια μεγαλύτερη ικανοποίηση για να προχωρήσεις. Δεν είσαι άγιος, ούτε φοράς διακόπτες. Θα θελες να γυρίζεις στο off και να βγαίνεις εκτός πού και πού, αλλά σε έχει ποτίσει η υπερκόπωση. Ή η συνεχής επαφή με τα σκατά.
Θεέ μου, πώς επιτρέπεις να υπάρχουν τόσο κακοί άνθρωποι....
Και γιατί μού τους φέρνεις δίπλα μου, δε τους μπορώ.
Δε μπορώ να κλείνω συνεχώς τα μάτια μου στην αδικία, στους κακούς που επιπλέουν και στους καλούς που βυθίζονται.
Ίσως μέσα από αυτά να ξεκινάνε και οι επαναστάσεις.
No comments:
Post a Comment