Λέω πως είναι χειμώνας και κρυώνω. Και μετά λέω πως κάθε μέρα που περνάει θα κάνω και από κάτι διαφορετικό. Και κάθε μέρα δε θα γκρινιάζω. Για παράδειγμα, σήμερα δεν έχω γκρινιάξει για κάτι. Σαν να μην θέλω πια να δυσανασχετώ με μικρά πράγματα. Αυτό είναι το ένα μάθημα που μου έδωσαν τις τελευταίες δύο ημέρες στη δουλειά. Γιατί οι άνθρωποι που δε γκρινιάζουν είναι αξιοπρεπείς σε όλα τους.
Αυτά. Για την ευγένεια του ανθρώπου, το τσαγανό, την διπολικότητα που υφέρπει αλλά τελικά δεν κρύβεται, το παθολογικό νου, δεν έχω να πω τίποτα. Απλά κοιτάζω και περιφέρομαι ανάμεσα στους ανθρώπους, προσπαθώντας να υπάρχω χωρίς να ενοχλώ και να δίνω χαρά σε όσους θέλουν και θελω.
Και αφήνω τις προτεραιότητες, τα άγχη για το μέλλον και τα σχέδια στην άκρη. Ό,τι ζω και έχει σημασία είναι το τώρα. Οι επόμενοι δύο τρεις μήνες. Μετά έχει ο Θεός.
Ένα βήμα τη φορά, αναλυτική σκέψη για καθετί. Θέλω ό,τι μού δίνεται να το εκμεταλλεύομαι. Και μετά δε θα χρειάζομαι άλλα.
Φιλιά.
Αυτά. Για την ευγένεια του ανθρώπου, το τσαγανό, την διπολικότητα που υφέρπει αλλά τελικά δεν κρύβεται, το παθολογικό νου, δεν έχω να πω τίποτα. Απλά κοιτάζω και περιφέρομαι ανάμεσα στους ανθρώπους, προσπαθώντας να υπάρχω χωρίς να ενοχλώ και να δίνω χαρά σε όσους θέλουν και θελω.
Και αφήνω τις προτεραιότητες, τα άγχη για το μέλλον και τα σχέδια στην άκρη. Ό,τι ζω και έχει σημασία είναι το τώρα. Οι επόμενοι δύο τρεις μήνες. Μετά έχει ο Θεός.
Ένα βήμα τη φορά, αναλυτική σκέψη για καθετί. Θέλω ό,τι μού δίνεται να το εκμεταλλεύομαι. Και μετά δε θα χρειάζομαι άλλα.
Φιλιά.
No comments:
Post a Comment