Ποτέ γι αυτούς που αντιπαθώ...

Υπάρχουν άσχημες μέρες, με άσχημα νέα. Και αυτές περνάνε όπως όλες οι άλλες. Απλά σηματοδοτούν το χρόνο κάπως, σαν να βάζουν ένα προ και μετά του γεγονότος.

Μου αρέσει στο ανάμεσα δυο κουραστικών απουσιών από το σπιτάκι μου να κουρνιάζω σ ' ένα ζεστό δωμάτιο, να ακούω μουσική, κι έξω να βρέχει τουλούμια, όπως τώρα. Και να μην ακούει κανείς.

Μού λείπει βέβαια η συνωμοσία της βροχής όταν περπατάς έξω, αλλά δε μπορείς να τα έχεις όλα.

Μού έχει λείψει τρομερά η κίνηση του σώματος. Σαν να ζητά το κορμί μου κάθε λύγισμα χορού, σαν να έχω μαγκώσει και ξεκινώ να φιγουράρω στο σπίτι, χωρίς καθρέφτη, χωρίς σκοπό, απλά για να δώσω μια εναλλακτική κίνηση στο άκαμπτο σώμα μου.

Ο ύπνος τελευταία ποικίλλει, συνήθως ανήσυχος, γιατί πρέπει να τον μοιράζομαι με ανθρώπους που κατά βάθος δεν πολυεκτιμώ. αλλά έτσι είναι, και δε θα σκάσω παραπάνω.

Είναι μέρες σαν κι αυτή, που λαχταράω τόσα και τόσα. Να, όπως η ελεύθερη αναπνοή, οι μυρωδιές της φύσης, το τρέξιμο σε μια ατέλειωτη παραλία, ο ήλιος και το κατακάθι του πάνω μου, το ξύπνημα το αέρινο χωρίς πόνους στα κόκαλα, η αίσθηση της υγείας που τόσο μού έχει λείψει.

Αναρωτιέμαι ποιον κοροϊδεύω καμιά φορά, όταν μιλώ εξ αποστάσεως, τηλεφωνικά, με τους ανθρώπους μου. Δεν είναι πως δε θέλω να τους δω, είναι που θέλω πάρα πολύ χρόνο με τον εαυτό μου. Να, λαχταράω αυτές τις στιγμές. Πώς να καταλάβει ο άλλος ότι μού έχει λείψει να γράφω, να σκέφτομαι αδιάφορα και να βγάζω μικρά δικά μου συμπεράσματα;

Θέλω κάθε μου άρθρωση ξεχωριστά να την ξεμουδιάσω, σαν να ήμουν τον προηγούμενο καιρό κάτω από ξύλινες σανίδες. Πιασμένο σώμα παντού, κλειδωμένο, βιαστικό πάντα, τις τελευταίες ημέρες.

Θα μου πεις τι είναι πιο σημαντικό στη ζωή. Εγώ έχω σημασία, ας πούμε. Η αντιπάθεια προς ορισμένους ανθρώπους δεν αποκλείει τον θαυμασμό μου προς αυτούς, για παράδειγμα, για όσα καταφέρνουν πολύ καλά. Αλλά η απουσία πραγματικής καλοσύνης δεν κρύβεται, ίσως αν έχεις μάτι. Ή μπορεί να είναι και εμφανής, κι εσύ να νομίζεις ότι έχεις καλό μάτι;-)

Καμιά φορά θέλω να απουσιάζω χωρίς να δίνω λογαριασμό, πουθενά.
Και καμιά φορά θέλω να ενθουσιάζομαι, και εξίσου να μη δίνω λογαριασμό πουθενά.

Λογαριασμό μόνο όταν τον οφείλω.
Tschus