Θα μπω στον παράδεισο και θα τρυπώσω σε μια γωνιά του... Και εκεί θα ακούγονται ωραίες ήσυχες μουσικές, με συγχορδίες μείζονες, ελάσσονες μάλλον, που είναι πάντα λίγο πιο ωραίες στο άκουσμα, και εκεί δε θα υπάρχουν θέματα να αναρωτιέσαι, θα κοιτάζεις, θα μυρίζεις, θα ακούς, θα αγγίζεις και θα γεύεσαι, και θα ξημερώνει και θ α βραδιάζει, ή μπορεί εκεί να υπάρχει άλλο σύστημα του χωροχρόνου, εκεί που δε θα υπάρχουν πτώματα και τέρατα στα μυαλά των ανθρώπων, όπως στις ταινίες που κατασκευάζουν οι άνθρωποι εδώ, εκεί που η φτώχεια δεν υπάρχει και τα μάτια όλων χαμογελάνε...
Εκεί θέλω να είμαι, και εκεί κάνω ότι είμαι, κάνοντας ότι δε βλέπω, δε με νοιάζει, μπορούν οι κλεψιές και τα εγκλήματα να μη με αγγίζουν, θα μπορούσαμε να τα εξαφανίσουμε, αν προσπαθούσαμε όλοι μέρα με τη μέρα να κάνουμε τον μικρόκοσμό μας καλύτερο, σχεδόν παράδεισο...


Αν όλα τα παιδιά της γης πιάναν ξανά τα χέρια....
κορίτσια αγόρια στη σειρά και στήνανε χορό.....