Saturday, August 13, 2011

Ζηλεύει η νύχτα...

κάτι απ' το φως της έχεις πάρει। Αύγουστος στην πόλη μου... Οι διακοπές είναι για να ξεφεύγεις από κάπου, μα σημασία έχει τι θέλεις να κάνεις και πού θέλεις να είσαι... Ονειρεύομαι περπατώντας στους αγαπημένους μου δρόμους, ανάμεσα στους τουρίστες, απολαμβάνω την ηρεμία της ανωνυμίας ανάμεσά τους, κανένας γνωστός, όλοι σε κάποια παραλία ξορκίζουν τους φόβους τους। Κι εγώ τους ξορκίζω στη νηνεμία της πρωτεύουσας, μάλλον। Αν και δε νιώθω φόβο। Αποφασίζω, μεταγγίζω, ξεκαθαρίζω, σκοπεύω, θεραπεύω, στέκομαι, συμπαραστέκομαι, δακρύζω, όταν δε μπορώ να βοηθήσω πλέον, όταν δεν μπορώ να αλλάξω καταστάσεις, γοητεύομαι από τη δύναμη των ανθρώπων, άλλοτε συμπορεύομαι, άλλοτε ξεστρατίζω για να δω ποιος ακολουθεί।
Ξέρω πως όπου και να με βάλεις, θα είμαι ικανοποιημένη। Τεράστιο χάρισμα, σκέφτομαι, για έναν άνθρωπο να βλέπει το καλό και να προσπαθεί να βελτιώσει το κακώς κείμενο- αντί να μιζεριάζει।
Για να είμαι καλά πάντοτε θέλω ανατροφοδότηση। Ανατροφοδότηση ίσον άνθρωποι। Ο καθένας έχει το μερίδιό του μέσα μου, δένομαι και μ' αρέσει.
Βλέπω τους φίλους μου να μεγαλώνουν, μετά την έφηβη έξαρση της ανεξαρτητοποίησης, και να επιστρέφουν στη σιγουριά της οικογένειας।
Κοιτάζω τις μεγαλοκοπέλες στο μετρό, θαυμάζω τις κοκέτες με βέρα, "λυπάμαι" τις υπερκοκέτες χωρίς βέρα- πολλές από αυτές μου βγάζουν την επιτηδευμένη απόκρυψη της μοναξιάς τους। Ελάχιστοι άνθρωποι μπορούν να σταθούν μονάχοι τους συνειδητοποιημένα , και αυτούς τους θαυμάζεις, ακόμα κι αν δεν τους καταλαβαίνεις।
Δεν έχω να πάω κάπου, δεν έχω να φύγω από κάπου, απολαμβάνω την ησυχία του σπιτιού μου, τις συζητήσεις των διπλανών για τη φιλοσοφία του νεοέλληνα, τη ρήση ότι "το περιβάλλον θα μείνει κι όταν εμείς θα έχουμε φύγει", τους αποχαιρετισμούς των υπαλλήλων στα μαγαζιά όταν σχολάνε και βγαίνουν σε άδεια, τη λαχτάρα του καθενός να ξεφύγει από αυτό που ποτέ δε θα ξεχάσει όπου και να πάει। Είναι ωραίο να ξεφεύγεις, αλλά είναι ωραιότερο να μην έχεις την ανάγκη της διαφυγής। Και άσε τους άλλους να λένε...
Υ।Γ। Το έντομο, όσο όμορφο και να το κάνεις, ό,τι περιτύλιγμα και φόντο και να του βάλεις, παραμένει έντομο।

No comments: