Μου αρέσεις

Μου αρέσεις, δεν μπορώ να το αρνηθώ,
έτσι όπως ομολογείς τις μεγάλες σου φρίκες,
έτσι όπως αφήνεις μικρές φράσεις να εξηγούν τις μεγάλες μου απορίες,
έτσι όπως νομίζεις ότι ξέρεις τι σκέφτομαι και πέφτεις τόσο έξω,
αλλά δεν θέλω να στο πω,
αλλά άλλες φορές πώς προλαβαίνεις τον νου μου, τον εαυτό μου,
πόσο ασφαλής μπορώ να νιώθω έστω έτσι, στα κλεφτά, μέσα στην αγκαλιά σου
πόσο συχνά μπορώ να βρίσκω κάτι σαν εσένα
πόσο πολύ μπορείς να με αποπλανείς
κι εγώ να ονειρεύομαι εφηβικά,
να ξεχνώ τη στάση του λεωφορείου και να πετάγομαι τελευταία στιγμή,
η συγκροτημένη μου σκέψη να αφήνεται στην εικόνα σου,
να γίνομαι έτσι βαρετή και απλά να σε κοιτάζω
χωρίς να μου λες τίποτα,
δε θέλω να μου λες τίποτα
τώρα που ξέρω πως θα φύγεις
δε θέλω τίποτα παραπάνω να με δέσει μαζί σου,
μόνο να σε χορταίνω για να μου φτάνεις
όταν σκοτεινιάζει και θα σε θυμάμαι.