Αρκεί για απόψε.

Θέλω να αναρωτιέμαι ώρες για την ένταση των συναισθημάτων μας... Μήπως τα έχουμε αμβλύνει, μήπως τα έχουμε ισοπεδώσει κιόλας....

Θέλω να πιω πολλά λίτρα νερό και να κυλώ παντού σαν αυτό, να αλλάζω σχήματα όπου βρίσκομαι, να μη συμπιέζομαι, να πάψω λίγο να είμαι τόσο στέρεη και άκαμπτη. Μόνο λίγες στιγμές νιώθω έτσι. Όταν τα συναισθήματα κορυφώνονται, τότε το νιώθω πιοι έντονα, ότι τόσο καιρό ήταν σε ύφεση.

Τα βράδια αυτά είναι μαγικά. Τραπεζάκια παντού έξω, βόλτες χαλαρές, μπίρα μπίρα μπίρα κι άλλη μπίρα, ζέστη υποφερτή, ανοιχτές καρδιές....

Μάλλον είχα σχεδόν ανάγκη το ξέσπασμα στους depeche. Στους όποιους depeche.

Κάποιες απορρίψεις που τρώω με κρατάνε σε επιφυλακή. Θα θελα να μην υπάρχουν. Γιατί άλλωστε να υπάρχουν...? Αλλά πώς αλλιώς θα γινόταν...

Αρκετά είπα, αρκεί για απόψε.

Πολύ ενδιαφέρουσα λέξη το ΅αρκεί΅....