Μου είχες πει κάποτε για τις αλυσίδες μου... τις αόρατες. Τι πίστευες, ότι δεν έχω αλυσίδες? Είμαστε όλοι μπλεγμένοι σε μια οικογένεια, σε μια πεποίθηση, σε ένα όνειρο... Έχω αλυσίδα αλλά το καλύτερο που μπορώ να κάνω είναι να την χαλαρώσω για να μπορώ να περιφέρομαι διακριτικά σε μεγάλη ακτίνα και να μην κάνω μπαμ. Και μια μέρα μπορεί και να τις σπάσω. Κάποιες φορές που το μυαλό παίρνει πολλέεεες στροφές το φοβάμαι, θα τις σπάσω. Φτάνει να μην το σκεφτώ δεύτερη φορά.
Κάποιος μου το πε παλιά μα τότε δεν ήξερα να διαβάζω αυτά που ακούω...
"Μη φοβάσαι ,τις αλυσίδες σπάσε,
φτάνει μόνο να μην κοιμάσαι...."
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment