My love, my soul...

Αμέσως μετά την ολοκλήρωση μιας πολύχρονης προσπάθειας,
επιστρέφεις, κοιτάζεσαι στον καθρέφτη στο ασανσέρ,
αναρωτιέσαι αν χαίρεσαι που τελείωσε ή που τα κατάφερες, ή και για τα δύο,
και μόλις ξεθυμάνει η ευχαρίστηση,
αναρωτιέσαι το επόμενο βήμα...
Ό,τι να' ναι, φτάνει να το κάνεις με την ψυχή σου,
και όταν τελειώνει, να έχεις λάβει κάτι ωραίο,
από τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστράφηκες.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση από δυο καλά λόγια που σού λένε
μεγάλοι άνθρωποι.
Δε σού στα χρωστάνε, και το ξέρεις.
Και κοιτάζεις τον εαυτό σου, σαν μέσα από κλειδαρότρυπα,
ήσουν 20 τότε που παρατηρούσες,
τώρα είσαι 30 και το ζεις,
είσαι εσύ στο βήμα και κάνεις όλα εκείνα που φοβόσουν;-)
Κάπου βαθιά, το ευχαριστιέσαι.
Όχι γιατί το ονειρεύτηκες απαραίτητα,
αλλά γιατί η έκσταση όταν ξεπερνάς ένα φόβο, δεν ξεχνιέται.
Μαζί μου η ψυχή μου στο ταξίδι μου,
και αναπάντεχη η αγαλλίαση του αφικνείσθαι.
Ταξίδεψε με την ψυχή σου και γλέντησέ το με την ψυχή σου.