Μέρες αργίας

Θλιμμένα κοιτάζω τις προσπάθειες των ανθρώπων
να γίνουν μεγάλοι και τρανοί
ξεχνώντας κάθε παιδικότητα που τους είχε απομείνει.
Και μετά κοιτάζω κι εκείνους που
μέσα σε κυκεώνες ανασαίνουν καθάρια,
και προσπαθώ να εντάξω τον εαυτό μου
σε μία από τις δυο κατηγορίες.

Ταξίδια.
Επιστροφές στο σπίτι που αγαπάς,
ή δεν αγαπάς,
και οι αναμνήσεις βγαίνουν από τη βαλίτσα
για να μπουν σε ένα λαπτοπ.
Και για να ορίζουν κάτι από τον εαυτό σου.

Καθένας έχει και λίγη φαντασία,
καθένας έχει και κάποιες εμμονές.
Τις οποίες μία μέρα αποχωρίζεται,
όταν πια τον βαραίνουν στην πορεία του.

Αναζητούσα λίγο πάθος στη μέρα που πέρασε,
κοιτάζοντάς σε να κοιμάσαι,
κουρασμένη μου αγάπη,
πόσο μού έλειψαν οι μέρες οι ξεκούραστες.

Δε μου αρέσει που πληρώνω το τίμημα από κάτι που μου αρέσει
με μια ζωή που δε μου αρέσει.
Αλλά το κάνω.