Πώς να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου;
Ο ουρανός δικός μου,
η θάλασσα στα μέτρα μου.

Πώς να με κάνουν να τον δω
τον ήλιο μ άλλα μάτια;
Στα ηλιοσκαλοπάτια
μ' έμαθε η μάνα μου να ζω...

Στου βούρκου μέσα τα νερά
ποια γλώσσα μού μιλάνε
αυτοί που μου ζητάνε
να χαμηλώσω τα φτερα;



Να, γιατί όταν όλα επανέρχονται στην πρότερη ηρεμία, σκέφτεσαι πως τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από το να μπορείς να ξεχνάς τα ζόρια σου και να κοιτάζεις αυτό τον ατελείωτο ουρανό, και αυτός επιτέλους να σε χωράει.