Άναψα όλα τα φώτα
κι έδωσα παράσταση.
Σαν πεθάνει η αγάπη,
δε γνωρίζει ανάσταση.
Τα βεγγαλικά σου μάτια
φέγγουν σαν το φώσφορο,
σαν νυχτερινά καράβια
που περνούν το Βόσπορο.
Έκλεισες το φως και πήγες,
έγινες αόρατη,
νέφος που το πήρε ο αέρας
σε μια πόλη αυτόματη.
Τα βεγγαλικά σου μάτια
ένα ολοκαύτωμα,
και η μοναξιά να πέφτει
σα βροχή στο πάτωμα...
Είμαι πια εγκλωβισμένος
στ' άρωμά σου, στο όνομά σου,
και στα μάτια, μες στα μάτια,
τα ψυχρά, βεγγαλικά σου....
Άφησέ τα να λάμπουν για πάντα, τα βεγγαλικά σου μάτια. ακόμα και όταν κλαις.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment