Bring me back to you, the light of la luna...
Αυτοσχεδιασμός στίχων κι ένα φεγγάρι που δε βγήκα να το δω και πολύ κατάματα. Δεν ξέρω τι σημαίνει κιόλας ένα ακόμα φεγγάρι. Τα ιχθυοπωλεία είναι κλειστά λόγω φεγγαριού, τα ψάρια απέχουν αυτές τις μέρες (άρα να θυμηθώ να μη φάω ψάρι αυτές τις μέρες...!), εγώ σκέφτομαι την τελευταία ημέρα του καλοκαιριού και την αρχή των διακοπών μου. Με μια υποψία ισορροπίας και μια έντονη επιθυμία να μην τελειώσουν ποτέ αυτές οι μέρες. Να τριγυρνάω παντού και να στεριώσω όπου μου κατέβει. Σε λίγες ώρες υποτίθεται φεύγω, δεν έχω μαζέψει τίποτα, όλα στον αυτόματο, εγώ τραγουδώ λα λούνα και σκέφτομαι την ανεμελιά των παλιών μου διακοπών, την αίσθηση του καινούριου, το αναπάντεχο, την αναζήτηση ευκαιριών, και το ότι μπορεί να υπάρχουν χίλια δυο προβλήματα στον κόσμο, και δε θέλω να είμαι αχάριστη, αλλά να, για λίγες μέρες, δεν επιθυμώ κανέναν συμβιβασμό.
Υστερόγραφο πρώτων διακοπών. Τα λογοτεχνικά σε ταξιδεύουν πολύ περισσότερο από μια ταινία. Μάλλον γιατί σου δίνουν το χρόνο να δουλέψεις την ιδέα στο μυαλό σου.
Υστερόγραφο δύο. Το πώς πλασάρεσαι μπορεί να ξεγελά μερικούς, όμως κατ' ουσίαν φαίνεται αν εσύ ο ίδιος δεν αντέχεις τον εαυτό σου.
Υστερόγραφο τρίτον. Αναρωτιέμαι πού έχεις εξαφανιστεί. Έχω αρχίσει και ανησυχώ. Από περιέργεια πες το, ή από λαχτάρα για ένα καρδιοχτύπι- με μηδαμινές συνέπειες- καταντούμε φυγόπονοι, ναι.
Υστερόγραφο επόμενο. Ο καιρός έχει κάποια αναθεματισμένα γυρίσματα, και κάποια άλλα που μετά από χρόνια γίνονται απλές ιστορίες και συνοψίζονται σε μια μόνο προτασούλα.
Κι άλλο ένα. Όταν μου χαμογελάς, μικρό πλασματάκι, είναι σα να μου γελάει όλος ο κόσμος. Θα μπορούσα για σένα και μόνο να ζω, με την ιδέα ότι μπορείς να βλέπεις παντού αγάπη.
Τελευταίο; Με κούρασε η ανοητότητα των συζητήσεών μας. Ώρες ώρες σκέφτομαι πως δεν έχεις τίποτε άλλο να μου πεις. Και μετά αδιαφορώ τόσο γιατί δεν μου αρέσει η γκρίνια και η διεκδίκηση του πάθους όταν έχω να αντικρύσω αυτή την ατονία σου. Και έτσι σκέφτομαι πως μπορεί κατά διαστήματα η αγάπη να κάνει κάτι σαν πλατώ. Και ίσως και να μην ξαναπαίρνει και τα πάνω της, αν το αφήσεις καιρό. Πρέπει να το προλάβεις πριν την αγανάκτηση. Δε βαριέσαι. Θα το δούμε κι αυτό.
Υστερογραφώ, αλλά ό,τι και να λέω, μακάρι να ήμουν στην ντίσκο και να χόρευα λα λούνα ως το πρωί και να μην με ένοιαζε κανένα αύριο, έτσι, για πέντε λεπτά γαμώτο.
Αυτοσχεδιασμός στίχων κι ένα φεγγάρι που δε βγήκα να το δω και πολύ κατάματα. Δεν ξέρω τι σημαίνει κιόλας ένα ακόμα φεγγάρι. Τα ιχθυοπωλεία είναι κλειστά λόγω φεγγαριού, τα ψάρια απέχουν αυτές τις μέρες (άρα να θυμηθώ να μη φάω ψάρι αυτές τις μέρες...!), εγώ σκέφτομαι την τελευταία ημέρα του καλοκαιριού και την αρχή των διακοπών μου. Με μια υποψία ισορροπίας και μια έντονη επιθυμία να μην τελειώσουν ποτέ αυτές οι μέρες. Να τριγυρνάω παντού και να στεριώσω όπου μου κατέβει. Σε λίγες ώρες υποτίθεται φεύγω, δεν έχω μαζέψει τίποτα, όλα στον αυτόματο, εγώ τραγουδώ λα λούνα και σκέφτομαι την ανεμελιά των παλιών μου διακοπών, την αίσθηση του καινούριου, το αναπάντεχο, την αναζήτηση ευκαιριών, και το ότι μπορεί να υπάρχουν χίλια δυο προβλήματα στον κόσμο, και δε θέλω να είμαι αχάριστη, αλλά να, για λίγες μέρες, δεν επιθυμώ κανέναν συμβιβασμό.
Υστερόγραφο πρώτων διακοπών. Τα λογοτεχνικά σε ταξιδεύουν πολύ περισσότερο από μια ταινία. Μάλλον γιατί σου δίνουν το χρόνο να δουλέψεις την ιδέα στο μυαλό σου.
Υστερόγραφο δύο. Το πώς πλασάρεσαι μπορεί να ξεγελά μερικούς, όμως κατ' ουσίαν φαίνεται αν εσύ ο ίδιος δεν αντέχεις τον εαυτό σου.
Υστερόγραφο τρίτον. Αναρωτιέμαι πού έχεις εξαφανιστεί. Έχω αρχίσει και ανησυχώ. Από περιέργεια πες το, ή από λαχτάρα για ένα καρδιοχτύπι- με μηδαμινές συνέπειες- καταντούμε φυγόπονοι, ναι.
Υστερόγραφο επόμενο. Ο καιρός έχει κάποια αναθεματισμένα γυρίσματα, και κάποια άλλα που μετά από χρόνια γίνονται απλές ιστορίες και συνοψίζονται σε μια μόνο προτασούλα.
Κι άλλο ένα. Όταν μου χαμογελάς, μικρό πλασματάκι, είναι σα να μου γελάει όλος ο κόσμος. Θα μπορούσα για σένα και μόνο να ζω, με την ιδέα ότι μπορείς να βλέπεις παντού αγάπη.
Τελευταίο; Με κούρασε η ανοητότητα των συζητήσεών μας. Ώρες ώρες σκέφτομαι πως δεν έχεις τίποτε άλλο να μου πεις. Και μετά αδιαφορώ τόσο γιατί δεν μου αρέσει η γκρίνια και η διεκδίκηση του πάθους όταν έχω να αντικρύσω αυτή την ατονία σου. Και έτσι σκέφτομαι πως μπορεί κατά διαστήματα η αγάπη να κάνει κάτι σαν πλατώ. Και ίσως και να μην ξαναπαίρνει και τα πάνω της, αν το αφήσεις καιρό. Πρέπει να το προλάβεις πριν την αγανάκτηση. Δε βαριέσαι. Θα το δούμε κι αυτό.
Υστερογραφώ, αλλά ό,τι και να λέω, μακάρι να ήμουν στην ντίσκο και να χόρευα λα λούνα ως το πρωί και να μην με ένοιαζε κανένα αύριο, έτσι, για πέντε λεπτά γαμώτο.
No comments:
Post a Comment