Σχεδόν απολαμβάνω το απόγευμα στο παράθυρο που βλέπει στις κεραίες και στο απέναντι παράθυρο φάτσα κάρτα, με φυσάει το αεράκι που δέησε να μας δροσίσει σήμερα, ένα διάλειμμα στην αιώνια λιακάδα των μπερδεμένων μυαλών μας. Το δέρμα λίγο πιο λείο μετά τις διακοπές, το μυαλό άπειρα πιο ήρεμο, σαν από θαύμα, λες και οι υποχρεώσεις κάνουν την καθημερινότητα να φαίνεται τόσο δύσκολη, και ψάχνω τον τρόπο να τις κάνω να φαίνονται μηδαμινές, ακούω άρρυθμες μελωδίες που εναρμονίζονται υπέροχα στα αυτιά μου, ελάσσονες συγχορδίες, ίσως και φάλτσα που αποκτούν ένα υπέροχο νόημα, και έχει αρχίσει να μου αρέσει τόσο πολύ η ζωή μου και πάλι, για να κρατά η αισιοδοξία και πάλι ενέχυρο τις δροσερές νύχτες.
No comments:
Post a Comment