Give me repos and I 'll shine again!

I wannabe where I simply belong. Πρωί με ρεπό, η αγαπημένη μου σκέψη, καφές με καμία προοπτική δουλειάς για τις επόμενες λίγες ώρες. Δουλειές νοικοκυριού για τις οποίες αποφάσισα να μην ξαναγκρινιάξω, αν δε θέλω δε θα τις κάνω, τέλος. Γκρίνια τέλος, αποφάσισα. Τις τελευταίες μέρες έχω μια βαθιά αίσθηση ηρεμίας και ικανοποίησης, σαν τίποτα να μην με τραντάζει. Μου αρέσει να ανανεώνομαι, να είμαι κάπως πιο βολικός άνθρωπος. Αυτό που θέλω θα το κάνω έτσι κι αλλιώς, δεν πιέζομαι άρα δε γκρινιάζω.
Χρειάζομαι ένα πρόγραμμα, φαντάζομαι, για να ξορκίσω κάπως τις μέρες που περνάνε τόσο αθόρυβα και μετά θα τελειώσει και ο Μάης, και έχω βρει επιτέλους καινούρια τραγούδια που να μου αρέσουν, τελείωσε η στείρα περίοδος αναπαραγωγής των ίδιων και των ίδιων, και παλεύω με το χθεσινοβραδινό κουνούπι να μην με τσιμπήσει.... και μου αρέσει πολύ να ξεφεύγω λίγο από τον μικρόκοσμό μου και  να τριγυρίζω από εδώ κι από εκεί σε στενά και λεωφόρους που κάποτε ξαναπερπάτησα, με ανανεώνει κάθε φευγιό και κάθε επιστροφή, και για πρώτη φορά στη ζωή μου σκέφτομαι πως κάνοντας ό,τι κάνω, έχω στο μυαλό μου με σαφήνεια γιατί το κάνω, και πού θέλω να φτάσω, και ακόμα κι αν δε φτάσω, it's ok, ξέρω τι θυσιάζω και τι μπορώ να θυσιάσω. Είναι ωραίο να αναμιγνύεσαι με διάφορους τρόπους στις ζωές των άλλων, και είναι ωραίο να ονειρεύεσαι λιακάδα και νησί και θάλασσα, ακόμα κι όταν έξω έχει συννεφιά και τίποτα δεν προμηνύει καλοκαίρι- για σήμερα.