Αδιέξοδες προσωπικές ιστορίες, μέσα σε γενικό κλίμα καλών κριτικών, παγιδευμένος σε μια ακόμη μικροκοινωνία από την οποία θέλεις να ξεφύγεις αλλά δε μπορείς, από τη μία τα πας καλά και γυρίζεις σπίτι και βρίσκεις πάλι την ίδια γαμημένη αμφιβολία, κάθε μέρα και κάτι καινούριο, όχι, δε θέλω να το κάνω άλλο αυτό, θέλω λίγο να εκδικηθώ, λίγο να αποφασίσω τι θέλω να διεκδικήσω και τι θέλω να αφήσω, να αποφασίσω αν πρέπει τελικά να εγκαταλείψω ό,τι με πληγώνει, ή να το προσπαθήσω κι άλλο,। Υπάρχουν και χειρότερα αδιέξοδα στη ζωή, το ξέρω, αλλά κάθε αδιέξοδο κουβαλάει και μια μικρή πίκρα, και αυτή εδώ και μέρες δεν ξεπλένεται εύκολα। Δεν είναι καλό να είσαι συμπονετικός και εκεί πάντα, και αν δεν έχεις κάποιον να σε μάθει, τα μαθαίνεις μόνος σου। Και συνεχίζεις μέσα σε μια υπερένταση που ανυπομονείς να τελειώσει και μετά να βυθιστείς στο χαμό σου।